Ήταν περασμένες 2 το πρωί και ετοιμαζόμασταν να φύγουμε από το μπαρ στη Ραμάλα, όταν τα κινητά των Παλαιστίνιων φίλων μας άρχισαν να χτυπούν και το ένα μήνυμα να διαδέχεται το άλλο. Πολύ σύντομα μας εξήγησαν: «Έφοδος του κατοχικού στρατού στη γειτονιά της Αχέντ Ταμίμι»!

Αν υποθέσουμε ότι υπάρχει ένα σύμπαν όπου το διεθνές δίκαιο εφαρμόζεται και οι άνθρωποι μπορούν να νιώθουν την απόλυτη προστασία των δικαιωμάτων τους από αυτό, τότε η Παλαιστίνη σίγουρα δεν ανήκει εκεί. Η πόλη της Χεβρώνας είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτυχίας της διεθνούς κοινότητας να εξασφαλίσει τα θεμελιώδη δικαιώματα των Παλαιστινίων και να εφαρμόσει το διεθνές δίκαιο.

Η είδηση δεν αφορά την επικείμενη χρεοκοπία της χώρας που γέννησε τον Τσε. Έχοντας χρεοκοπήσει επίσημα οκτώ φορές στην ιστορία της η Αργεντινή, με τελευταία φορά το 2001 όταν πάγωσαν προσωρινά αποπληρωμές ύψους 100 δισ. δολ., το ενδιαφέρον έχει πάψει να συγκεντρώνεται στις δημοσιονομικές της περιπέτειες. Η είδηση σχετίζεται με την σκανδαλώδη προστασία που απολαμβάνει το εν ενεργεία πολιτικό της προσωπικό, καθώς παρότι οδηγεί τη χώρα στα βράχια με μια γενναία αναδιάρθρωση του δημόσιου χρέους, αν δεν προηγηθεί επίσημη στάση πληρωμών, να είναι θέμα χρόνου, σύσσωμος ο διεθνής Τύπος ακόμη και τώρα επαινεί κι εγκωμιάζει τον πρόεδρο της Αργεντινής, κι εκλεκτό του ΔΝΤ Μαουρίτσιο Μάκρι. Από δεκάδες δημοσιεύματα που αποτελούν ορισμό της παραπληροφόρησης επιλέγουμε το ακόλουθο των New York Times, που συμπυκνώνει τη μεροληπτική στάση της Ουάσιγκτον απέναντι του: «Τα υποσχόμενα οφέλη από τις μεταρρυθμίσεις του – σταθερό νόμισμα, τιθάσευση του πληθωρισμού, νέες επενδύσεις και θέσεις εργασίας – θα χρειαστούν χρόνια για να υλοποιηθούν»!

Το να νιώσεις την καθημερινότητα των Παλαιστινίων είναι δύσκολο, ακόμα και να την

Το πρώτο πράγμα που σηματοδοτεί την είσοδο σε παλαιστινιακά εδάφη, ερχόμενος κανείς από το Ισραήλ, είναι η διέλευση του από ένα checkpoint, ένα σημείο ελέγχου.