Φέτος, η οδυνηρή επέτειος της Nakba έρχεται σε μια κρίσιμη στιγμή για ολόκληρη την ανθρωπότητα λόγω της πανδημίας Covid-19, ενός αόρατου εχθρού που απειλεί όλους και έχει διαταράξει την καθημερινή μας ζωή τους τελευταίους τρεις μήνες. Βρισκόμαστε τώρα σε ένα σταυροδρόμι όσον αφορά τις εναπομείνασες προοπτικές μιας ειρηνευτικής διαδικασίας λόγω των κλιμακούμενων σιωνιστικών πολιτικών κινήσεων και των συμμαχιών τους, ιδίως της μεροληπτικής αμερικανικής κυβέρνησης που στοχεύει και προσπαθεί να διαλύσει το παλαιστινιακό ζήτημα μέσω της εφαρμογής της «Συμφωνίας του Αιώνα» και της αποικιακής επιχείρησης στην περιοχή η οποία εκδηλώθηκε στις τρεις όψεις της, την πολιτική, την οικονομική και αυτή του θρησκευτικού φανατισμού.
Το Ισραήλ η κατοχική δύναμη εγκαθιδρύθηκε το 1948 μετά από αυτό που έγινε γνωστό ως το έγκλημα της Νάκμπα (καταστροφή), όταν οι σιωνιστικές στρατιωτικές συμμορίες εκτόπισαν βίαια 950.000 από τα σπίτια και την πατρίδα τους, μεταξύ αυτών ήταν μέλη της δικής μου οικογένειας που προέρχονταν από τη Γιάφα. Έλαβαν χώρα 70 σφαγές που είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 15.000 Παλαιστινίων αμάχων, ενώ 531 χωριά κατεδαφίστηκαν, σε αυτό που έγινε γνωστό ως ένα από τα πιο φρικτά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχουμε βιώσει στη σύγχρονη εποχή.
Από εκείνη την ημέρα και μέχρι σήμερα, παρά το ψήφισμα του 181 του ΟΗΕ – για τη διχοτόμηση της Παλαιστίνης σε δύο κράτη – και εκατοντάδων άλλων σχετικών ψηφισμάτων του ΟΗΕ το κράτος του Ισραήλ, η κατοχική δύναμη ιδρύθηκε σε αντίθεση με το Κράτος της Παλαιστίνης όπου δεν συνέβη το ίδιο. Εν αντιθέσει, η Nakba – Καταστροφή εναντίον του λαού μου διαιωνίζεται μέχρι σήμερα με τα διάφορα στοιχεία του, οι οικισμοί, η εθνοκάθαρση, οι σφαγές, οι εν ψυχρώ δολοφονίες, οι παράνομες και ατελείωτες κρατήσεις που στοχεύουν ακόμη και ανηλίκους, την καταστροφή σπιτιών και μικρών επιχειρήσεων ακόμη και εκείνων που χρηματοδοτούνται από την ΕΕ στην περιοχή της κοιλάδας του Ιορδάνη.
Η νεοσυσταθείσα κυβέρνηση της ισραηλινής κατοχής είναι η έκφανση ενός νομίσματος που έχει δύο πανομοιότυπες όψεις, τον Νετανιάχου και τον Γκάντς που συμφώνησαν να προχωρήσουν περαιτέρω στην παράνομη προσάρτηση των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών, μια πράξη που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου, των ψηφισμάτων του ΟΗΕ, της Χάρτας των Ηνωμένων Εθνών, τα ψηφίσματα της ΕΕ και με αυτόν τον τρόπο εξαλείφουν τις εναπομείνασες ευκαιρίες για επίτευξη μιας δίκαιης, διαρκούς και βιώσιμης ειρήνης και εξανεμίζουν τις προοπτικές ίδρυσης του γεωγραφικά συνδεδεμένου Κράτους της Παλαιστίνης στα προ του 1967 σύνορα με την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα στο 22% των ιστορικών παλαιστινιακών εδαφών και την εγκατάλειψη του δικαιώματος επιστροφής των προσφύγων μας σύμφωνα με το ψήφισμα του ΟΗΕ 194.
Σήμερα, δεν μπορώ να βρω τα λόγια για να εκφράσω την ευγνωμοσύνη και την εκτίμησή μου εκ μέρους του λαού μου, του Προέδρου μου και της κυβέρνησης, της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) σε όλους τους Έλληνες φίλους για τη συμμετοχή τους και την αλληλεγγύη που επέδειξαν στην οδυνηρή επέτειο της Nakba, μιας από τις μεγαλύτερες και ακόμα ανοιχτές πληγές του παλαιστινιακού λαού.
Θα ήθελα να αδράξω αυτήν την ευκαιρία και να καλέσω για άλλη μια φορά την ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει στην αναγνώριση του Κράτους της Παλαιστίνης σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου (2015) και να διαθέσει τις πολιτικές και νομικές της ευθύνες, μονομερώς αλλά και ως κράτος μέλος της ΕΕ για να καταγγείλει και καταστήσει το Ισραήλ υπεύθυνο για τις εγκληματικές πολιτικές του επιβάλλοντας ποινικά μέτρα για τη διασφάλιση και τήρηση των θεμελιωδών αρχών της ΕΕ και των διεθνών αξιών της Ειρήνης, της Ελευθερίας, της Δημοκρατίας και της Αυτοδιάθεσης.
Θα ήθελα να επαναλάβω την βαθιά μου πεποίθηση, πως όποιος λαός καταπιέζει έναν άλλο λαό δεν μπορεί ποτέ να είναι ελεύθερος.
