Όπως είδαμε η λεγόμενη «απελευθέρωση της ενέργειας»  έγινε με μοναδικό στόχο την γενικευμένη είσοδο του κεφαλαίου σ αυτόν τον τομέα, για την όλο και μεγαλύτερη αποκομιδή κερδών, αδιαφορώντας για τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντολογικές επιπτώσεις. Δεν θα περίμενε κανένας βέβαια ότι σε αυτήν την επέλαση του κεφαλαίου, η προστασία του περιβάλλοντος, της υγείας των ανθρώπων και του πλανήτη, θα είναι στις προτεραιότητες αυτών που δε νοιάζονται για τις δολοφονίες εκατομμυρίων ανθρώπων που γίνονται στους πολέμους που οι ίδιοι δημιουργούν προς χάριν των κερδών που τους αποφέρει η πολεμική βιομηχανία.

Εργαζόμενοι – Αριστερά : Ιστορία προσδοκιών – διαψεύσεων

Διερεύνηση των όρων ανάταξης του κοινωνικού κινήματος

Τρία χρόνια μετά την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην διακυβέρνηση της χώρας και την ολοσχερή μνημονιακή του μεταστροφή, την μετατόπισή του δηλαδή στο αντίπαλο στρατόπεδο της αστικής πολιτικής, διαπιστώνεται η αδρανοποίηση του εργατικού και λαϊκού κινήματος στην αντιμετώπιση των καταστρεπτικών αποτελεσμάτων της καπιταλιστικής κρίσης και των μνημονιακών πολιτικών της τελευταίας οκταετίας. Παράλληλα είναι περισσότερο από προφανές ότι η ανατροπή και ακύρωση των θεμελιωδών συνεπειών τους (υψηλή ανεργία, κατεδάφιση εργασιακών σχέσεων, μειώσεις μισθών και αποψίλωση συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων κλπ.), παρόλες τις τοποθετήσεις των σχηματισμών του αριστερού κινήματος και των ταξικών εργατικών παρατάξεων, δεν μπορεί να αναδειχθεί παρά με αφετηρία και στην βάση της κίνησης του λαϊκού παράγοντα, η οποία προς ώρας δεν εμφανίζεται στο κεντρικό πολιτικό προσκήνιο.

Αφού, όπως είδαμε , έγιναν όλες οι απαραίτητες νομοθετικές παρεμβάσεις για την «απελευθέρωση της ενέργειας», δημιουργήθηκαν και οι «ανεξάρτητες αρχές» (ΡΑΕ-ΛΑΓΗΕ κλπ) που κάνουν κουμάντο πλέον στα ηλεκτρενεργειακά πράγματα της χώρας και όχι η ΔΕΗ όπως ξέραμε παλιά.