Ο Γιώργος Σαρηγιάννης σε αυτό το άρθρο που δημοσιεύτηκε τον περασμένο Απρίλιο στον ιστότοπο www.greekarchitects.gr απαντά σε θεωρητικά ερωτήματα γύρω από τη μέθοδο του Ιωάννη Δεσποτόπουλου - η συζήτηση για το έργο του οποίου έχει ανοίξει δυναμικά.
Δείτε δύο πολύ ενδιαφέρουσες διαλέξεις με τις οποίες ολοκληρώθηκε ο φετινός κύκλος του Ομίλου Μαρξιστικών Ερευνών. Ο Αλέξανδρος Χρύσης αναπτύσσει το θέμα «Μαρξισμός και αναρχισμός» και ο Γιάννης Μανιάτης μάς εισάγει στη μαρξιστική θεωρία για τον πολιτισμό και την τέχνη.
Σχόλιο για τον πολιτισμό των επίδοξων Γκάι Φωκς
Εκατό πενήντα χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου του τόμου το «ΚΕΦΑΛΑΙΟ» του Κ.Μαρξ εξακολουθεί να είναι επίκαιρο δίνοντας το πλαίσιο για την ρεαλιστική κατανόηση της λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος αλλά και τις αναλυτικές προϋποθέσεις για την κομμουνιστική πολιτική.
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν. Και θέλουμε να μιλήσουμε για το πώς ο μεγάλος σκοπός υπηρετεί αλλά και υπηρετείται από τον καθημερινό αγώνα.
Το Kommon.gr επιδιώκει τo διάλoγο και τη γόνιμη αντιπαράθεση απόψεων.
Μπορείτε να στείλετε κείμενα για δημοσίευση ή απαντήσεις σε δημοσιευμένα κείμενα στη συντακτική ομάδα: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Από τα μέσα του Οκτώβρη μαθητικές κινητοποιήσεις έχουν ταρακουνήσει ολόκληρη τη χώρα. Οι μαθητές στέλνουν ξεκάθαρο μήνυμα στο υπουργείο: δεν υπακούουν, δεν τρομοκρατούνται! Το μέλλον τους ανήκει και θα είναι όπως το έχουν ονειρευτεί. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Με αφορμή το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στη Βουλή για «ορισμένα επείγοντα ζητήματα της εκπαίδευσης», έχει ξεσπάσει αντιπαράθεση, ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Η «συγκέντρωση» στο Μαρούσι και στο Σύνταγμα είναι πιθανά μια εικόνα από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις του μέλλοντος που έρχεται!
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.