Οι πρωταγωνιστές αυτού του θεάματος δεν είναι άλλοι από τους δημοσιογραφίσκους της μαρκίζας (και τον Μάκη τον Γιομπαζολιά). Πώς αξίζει να μιλήσει κανείς για το προχθεσινό ντιμπέιτ;

Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία και οι καταγγελίες  της Ελληνικής Ένωσης για τα δικαιώματα του Ανθρώπου που αφορούν παράνομες επαναπροωθήσεις Τούρκων που αιτούνται άσυλο  Σε δελτίο τύπου  που εξέδωσε αναφέρει τα παρακάτω:

Είναι κυνικοί. Τουλάχιστον. Η Ελλάδα πάει μπροστά με την ανεργία, μας λέει η Νέα Δημοκρατία. Με την Κατερίνα, 26 χρονών, που δεν έχει δουλειά και προσφέρει εθελοντική εργασία. (Και χαμογελά σαν ηλίθια η πρωταγωνίστρια του σποτ.)

Μεθοδεύσεις για να μπει «λουκέτο» στο αρχείο του Ούγγρου μαρξιστή φιλοσόφου, Γκ. Λούκατς - Κείμενο διαμαρτυρίας, με υπογραφές απ' όλο τον κόσμο.

Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, πάνω από πενήντα άνθρωποι πέθαναν δηλητηριασμένοι στη σιβηριανή πόλη Ιρκούτσκ επειδή ήπιαν το «μπογιαρισνίκ», ένα καλλυντικό, μια λοσιόν σώματος,  που περιέχει μεθανόλη, ένα φτηνό υποκατάστατο του οινοπνεύματος. Και αυτό συμβαίνει συστηματικά καθώς το βαρύ κρύο δεν αντέχεται.

τα βάζουμε με τις εξοργιστικές δηλώσεις και πρωτοβουλιές των αυστριακών υπουργών, της κυβέρνησης της Ουγγαρίας ή εκείνης της ΠΓΔΜ. Καλά κάνουμε. Είναι εξοργιστικές όντως, είναι απάνθρωπες. Ο πραγματικός ένοχος όμως αυτής της ριζικής, της αβάσταχτης απανθρωπιάς είναι κατά κύριο λόγο η πολιτική της Γερμανίας και της Κομισιόν:

Τι είναι η ληστεία μιας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση μιας τράπεζας, λέει στην απολογία του ο Μακχήθ, ο ήρωας στο διάσημο θεατρικό έργο του Μπέρτολντ Μπρεχτ η Όπερα της Πεντάρας. Σήμερα, θα μπορούσε να γράψει κανείς «Τι είναι ένας γκάνγκστερ μπροστά σε έναν βιομήχανο»; Τι είναι ένας Αλ Καπόνε μπροστά σε έναν Βίντερκορν, μπροστά στον απελθόντα πρόεδρος της Φολκσβάγκεν;

Αν ένας προβεβλημενος επιχειρηματίας δεν διστάζει να κάνει τέτοια παρέμβαση στον αέρα, που συνιστά ευθεία προσβολή της προσωπικότητας εργαζομένων του σταθμού του, φανταστείτε τι συμβαίνει εκτός αέρα.

Η μεγάλη οικονομική κρίση που έπληξε και την Ελλάδα και η επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις των εργαζομένων ανέτρεψαν τις ισορροπίες που ίσχυαν στην πολιτική ζωή.