Πανικόβλητοι οι «εταίροι» από τη μεγαλειώδη λαϊκή συγκέντρωση του «όχι», προχώρησαν αμέσως μετά τη λήξη της σε χυδαία προβοκάτσια με πληρωμένο και κατευθυνόμενο δημοσίευμα των Financial Times που υποστηρίζει ότι θα γίνει «κούρεμα» 30% στις καταθέσεις άνω των 8.000 ευρώ για να τρομοκρατηθούν οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι και οι εργαζόμενοι!
Η στάση της Ελλάδας στη ψηφοφορία που διεξήχθη στις 10 Σεπτεμβρίου 2015 στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ θύμιζε έναν όμηρο μελλοθάνατο που εμφανίζεται μπροστά του ως από μηχανής θεός η δυνατότητα να δραπετεύσει κι αυτός αδιαφορεί! Γυρίζει την πλάτη του, συνεχίζοντας να δηλώνει υποταγή στους δεσμώτες του με την ελπίδα να ανταμειφθεί για τη δουλικότητά του…
Η αίτηση πτώχευσης εν λειτουργία του εμπορικού κολοσσού «Μαρινόπουλος Α.Ε.» κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μια ελληνική Lehman Brothers με βαρύτατες συνέπειες για το σύνολο της οικονομίας.
Παράλληλη πτώση των τιμών του πετρελαίου και των μετάλλων. Η πτώση των τιμών στα χρηματιστήρια, ο εν εξελίξει νομισματικός πόλεμος αλλά και οι μειωμένες τιμές στα μελλοντικά συμβόλαια αγορών βασικών πρώτων υλών, φαίνεται να προεξοφλούν τη διολίσθηση της οικονομίας της Κίνας σε ύφεση.
Η προσοχή των επενδυτών, των πολιτικών και οικονομικών παραγόντων, είναι στραμμένη περισσότερο και από τις εξελίξεις γύρω από την Ελλάδα, στους κραδασμούς που συμβαίνουν στην Κίνα. Από τις 12 του Ιούνη, ημέρα έναρξης της πτώσης των τιμών στα χρηματιστήρια της Κίνας, έχουν χαθεί αξίες περισσότερες των 3 τρισ. δολαρίων. (Bloomberg)
Ολοένα και περισσότερες κινεζικές επιχειρήσεις μετακινούνται εκτός συνόρων. Το Πεκίνο προχωρά στην ίδρυση της δικής του «Παγκόσμιας Τράπεζας» με κεφάλαια ύψους 100 δισ. δολαρίων όπως αναφέρεται σε δημοσιεύματα των Financial Times.
Οικονομολόγοι, φιλόσοφοι, πολιτικοί επιστήμονες και βετεράνοι πολιτικοί έστησαν μια άτυπη ιδεολογική διαμάχη γύρω από την Ελλάδα, με επίκεντρο τις περισσότερες φορές τη λιτότητα, το δημόσιο χρέος, το ευρώ, το ρόλο της Γερμανίας και της ΕΕ.
Η απόφαση της Κινεζικής Κεντρικής Τράπεζας να υποτιμήσει [στο τέλος Αυγούστου] , σε τρεις φάσεις, το γουάν σχεδόν κατά 4% έναντι του δολαρίου εξηγήθηκε επισήμως σαν μια κίνηση προς μεγαλύτερο καθορισμό της ισοτιμίας του μέσω των αγορών. Παρόλο που αυτή η εξήγηση ηρέμησε τα χρηματιστήρια σ΄ όλο τον κόσμο, η υποτίμηση του νομίσματος της Κίνας προμηνύει μια σοβαρή όξυνση της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.
Η χρεοκοπία και οι μεθοδεύσεις της διοίκησης των σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος, έχουν προκαλέσει μεγάλη αναστάτωση στην αγορά και κυρίως στους εργαζόμενους τόσο των εταιρειών του Ομίλου, όσο και σε χιλιάδες ακόμη που δουλεύουν σε εταιρείες συνδεόμενες με ποικίλους τρόπους με τον "Μαρινόπουλο".
Το εφοπλιστικό κεφάλαιο χρησιμοποιεί το κράτος ως μηχανή θωράκισης των συμφερόντων του και με άλλο τρόπο και τις συμμαχίες του με το διεθνές κεφάλαιο.
Η δυσκολία εξόδου από την κρίση εκφράζεται και αποκαλύπτεται στις λεγόμενες «επενδύσεις πάθους» των πολυεκατομμυριούχων που αφορούν την τέχνη, τα αεροπλάνα, τα ακριβά ακίνητα, νησιά, επαύλεις και σούπερ γιοτ, ταξίδια και το γκολφ.
Ακόμη κι αν δεν υπήρχε έπρεπε να δημιουργηθεί! Η οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 πλήττοντας άλλες χώρες λιγότερο (ΗΠΑ) κι άλλες περισσότερο (Ευρωπαϊκές) αποδείχθηκε η πιο αποτελεσματική μηχανή αύξησης των εισοδηματικών ανισοτήτων κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.
Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Στο βιβλίο του Γ.Β. Δερτιλή με τίτλο Επτά πόλεμοι, τέσσερις εμφύλιοι, επτά πτωχεύσεις 1821 – 2016 (εκδ. Πόλις, 2016) παρατίθενται, με την πιο ενδελεχή τεκμηρίωση, πολύτιμες πληροφορίες και πρωτότυπες πηγές για την ερμηνεία της σημερινής κρίσης χρέους.
Και το όνομα αυτού… «δίκαιη ανάπτυξη»! Εμφανίζεται ως το αντίβαρο στα αλλεπάλληλα μνημονιακά πολυνομοσχέδια που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τη λαίλαπα των νέων και παλιών μέτρων.
Αυτό το άρθρο γράφεται τρία χρόνια πριν το 2000. Δεκατρία χρόνια πριν το Πρώτο Μνημόνιο. Η Αριστερά περιγράφει την εκμετάλλευση, αλλά δεν βλέπει ακόμα την κρίση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Ο Κώστας Τζιαντζής συνδέει την εκμετάλλευση με την κρίση και περιγράφει νέες δυνατότητες χειραφέτησης της εργασίας.
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.