ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (121)
Ήδη, πριν καν αρχίσουν οι συνομιλίες για το σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης γίνεται αισθητός στην Ελλάδα ο αντίκτυπος των εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου.
Εν όψει του νέου Μνημονίου που θα συνάψει η Ελλάδα με το ΔΝΤ, ο πρωθυπουργός σε συνεργασία με τον Υπουργό Οικονομικών έστειλαν στις 12 Ιουλίου επιστολή προς το Ταμείο με την οποία αναλαμβάνουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις, τις οποίες θα υλοποιήσει η Κυβέρνηση προκειμένου να συμμετάσχει το ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα.
«Γερμανία, Γαλλία Ρωσία, κεφαλαιοκρατία»
Όταν ο Ιάκωβος Καμπανέλης έγραφε τους στίχους στο Μεγάλο μας Τσίρκο, στο γνωστό απόσπασμα «Να έχουν Σύνταγμα ή να μην έχουν» σίγουρα δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι θα περιέγραφε τόσο εύστοχα μια τέτοια ένωση των μεγάλων δυνάμεων που δρα ενάντια στην χώρα και τη δημοκρατία της ακόμα και τέσσερις δεκαετίες αργότερα.
Όσο και αν φαντάζει ακραίο ενδεχόμενο, η μόνη αντιπαράθεση που θα είχε πιθανότητες να ανατρέψει ριζικά τους συσχετισμούς προς όφελος της Αμερικής είναι στο πεδίο που την ανέδειξε στο παρελθόν σε παγκόσμια δύναμη, τη βιομηχανία. Δηλαδή η υλοποίηση ενός σχεδίου δημιουργίας μιας βιομηχανίας που θα παράγει και φθηνά καταναλωτικά εμπορεύματα, και η οποία θα έχει σαν πρώτη προϋπόθεση την επιβολή συνθηκών εργασίας και μισθών ασιατικού τύπου. Αν μάλιστα είναι αρκετά φθηνά θα μπορούν να πωλούνται και στη διεθνή αγορά.
Η κυβέρνηση έπαιξε σε αυτή τη φάση όλα της τα χαρτιά τουλάχιστον στο επικοινωνιακό επίπεδο. Και οι αγρότες; Μια πρώτη «ακτινογραφία» του αγροτικού προβλήματος και της κατάστασης του αγροτικού κόσμου.
Σε νέα επίπεδα θα εκτιναχθεί το ελληνικό δημόσιο χρέος ύψους 324 δισ. ευρώ, το οποίο κρίνεται ήδη μη βιώσιμο από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όταν θα πάρει η Ελλάδα το νέο δάνειο ύψους 82-86 δισ. ευρώ.
Η πολιτική των αλλεπάλληλων μνημονίων από τη μια πλευρά ενίσχυσε τα κερδοφόρα αποτελέσματα ενός μεγάλου μέρους του επιχειρηματικού τομέα, και από την άλλη πλευρά συγκράτησε και περιόρισε κυριολεκτικά την ζημιογόνα δραστηριότητα των υπολοίπων.
Νέα αντίληψη περί δικαίου κομίζει η TTIP φροντίζοντας για την πρωτοκαθεδρία των επιχειρηματικών στόχων έναντι των κρατικών και κοινωνικών δομών που ισχύουν σήμερα στην Ευρώπη.
Σε όλες τις ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες της Ευρωζώνης (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία κλπ.) οι ρυθμοί ανάπτυξης κινούνται από 0,5 έως 1,5%.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΡΘΡΑ
Στην περίοδο, που διανύουμε, το μέγεθος μιας επιχείρησης δεν κρίνεται μόνο από τον αριθμό εργαζομένων που απασχολεί, τα έσοδα και τους πόρους που συγκεντρώνει, τα προϊόντα που παράγει, τις αγορές ή τους τομείς δραστηριοποίησης της.
Παύση πληρωμών απάντηση σε εκβιασμούς πιστωτών και σενάρια διπλού νομίσματος. Του Λεωνίδα Βατικιώτη.
Ευθεία απειλή προς την κυβέρνηση και επίδειξη πυγμής των Ευρωπαίων ήταν το σημαντικότατο προχθεσινό δημοσίευμα του πρακτορείου Ρόιτερς βάσει του οποίου «η Ελλάδα μπορεί να αναγκαστεί να εισάγει εναλλακτικά μέσα πληρωμών, παράλληλα με το ευρώ, για ορισμένες εσωτερικές πληρωμές αν η συμφωνία μεταρρυθμίσεις-έναντι-μετρητών με τους πιστωτές δεν εξασφαλιστεί σύντομα». Οι πληροφορίες αποδίδονται σε αξιωματούχους της ευρωζώνης.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα ψηφίσει λίαν συντόμως βαριά αντιλαϊκά μέτρα, όση γενναιοδωρία κι αν δείξουν οι Ευρωπαίοι στο θέμα τους χρέους, αν δεν τους αποτρέψουμε!
ΔΗΜΟΦΙΛΗ
-
Σχόλιο επί ορισμένων σχολίων, του Θανάση Σκαμνάκη
-
Ριζοσπαστική Αριστερά: Αλλαγή τάξης μεγέθους ή κομμάτια και θρύψαλα; Του Νίκου Μαντέλα
-
Σε κρίσιμη καμπή ο πόλεμος ΝΑΤΟ -Ρωσίας, του Σταμάτη Κυριάκη
-
Το μεγάλο ξήλωμα του ΕΣΥ, της Δήμητρας Αλεξίου
-
Η Μεγάλη Ιδέα στην Ουκρανία: Ο δρόμος για την καταστροφή (Β΄μέρος: Η στρατιωτική επιχείρηση), του Σπύρου Αλεξίου
-
Δεν μπορώ να κάνω το ταξίδι σας... Της Αιμιλίας Καραλή
-
Σωτήρης Ρούσσος: Το Ισραήλ μετατρέπεται σε κράτος απαρτχάιντ, κάτι που είναι καταδικασμένο να αποτύχει, του Δημήτρη Κούλαλη
-
"Και όσο τα αστέρια θα μου δείχνουν το δρόμο που πήρα, θα σιγοτραγουδάω όλα αυτά που με δίδαξε η πείρα."
-
Η ύβρις της φασίζουζας κυβέρνησης της Πολωνίας στο Άουσβιτς και η αναθεώρηση της Ιστορίας, του Νίκου Γουρλά
-
Το Περού εξεγείρεται ενάντια στη ταξική και φυλετική καταπίεση, της Αντωνίας Πάνου
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.