Εκεί κάπου το 2010, ήμουν στα δικαστήρια της Ευελπίδων περιμένοντας να ξεκινήσει ένα δικαστήριο όπου ήμουν μάρτυρας υπεράσπισης σε συνάδελφο συνδικαλιστή απολυμένο παράνομα από την εργοδοσία. Είχαμε αριθμό που κατά πως φαινόταν θα εξεταζόταν αργά το μεσημέρι . Κάποια στιγμή βλέπω κάποιους μαυροφορεμένους ανθρώπους που κρατούσαν μια φωτογραφία που απεικόνιζε μια νεαρή γυναίκα. Ήταν μια εικόνα που μου θύμιζε αρχαία τραγωδία. Οι ηλικιωμένοι γονείς μετά βίας κρατιόταν στα πόδια τους. Μου έκανε εντύπωση η αξιοπρέπεια του θρήνου τους, δεν καταριόταν δεν φώναζαν παρά βουβά κρατούσαν την φωτογραφία της δολοφονημένης κόρης τους με ένα μεγάλο « γιατί».
Ήταν η εκδίκαση της υπόθεσης του καθηγητή μουσικής στο Αρσάκειο Γιάννη Κατσιλάμπρου, που είχε σκοτώσει την γυναίκα του με εξαιρετικά βάρβαρο τρόπο και στην συνέχεια την έθαψε σε πάρκο της Φιλοθέης. Στην συνέχεια δήλωσε την εξαφάνιση της και μάλιστα προσέλαβε και τον ιδιωτικό ερευνητή Τσούκαλη να την βρει. …
Είμαστε έτοιμοι να φύγουμε όταν βλέπουμε να έρχεται ο Διονύσης Σαββόπουλος ο οποίος ήταν μάρτυρας υπεράσπισης του κατηγορουμένου. Μου έκανε μεγάλη εντύπωση . Τι να γυρεύει ένας καλλιτέχνης του διαμετρήματος του Σαββόπουλου ως μάρτυρας υπεράσπισης κάποιου που δολοφόνησε με αποτρόπαιο τρόπο την γυναίκα του. Η απορία μας λύθηκε όταν μάθαμε στην εξέταση του ότι είχε επαγγελματική σχέση με τον κατηγορούμενο .
Ήταν το μέρος της δικαστικής διαδικασίας όπου εξεταζόταν οι μάρτυρες υπεράσπισης και μπήκαμε στην αίθουσα για να δούμε τι θα πει ο Σαββόπουλος. Πριν από αυτό είχαν εξεταστεί διάφοροι, μεταξύ αυτών και οι γονείς του και όλοι υπογράμμιζαν το πόσο καλός οικογενειάρχης ήταν ο κατηγορούμενος, τι εξαίρετος και ευαίσθητος καλλιτέχνης , το πόσο ερωτευμένος ήταν με την γυναίκα του . Όλοι οι μάρτυρες υπεράσπισης συμπεριλαμβανόμενου του Σαββόπουλου ναι μεν καταδίκαζαν την πράξη του, αλλά όλοι κατέληγαν στο εξής συμπέρασμα . Αυτό που τον έκανε δολοφόνο ήταν η συμπεριφορά της συζύγου του, που του πρόσβαλε τον αντρισμό του , που τον έδερνε, (η δολοφονημένη ήταν 1,60 και ο δολοφόνος κάπου 2 μέτρα) ότι είχε εραστές κλπ κλπ. Τα ίδια πάνω κάτω είπε ο Σαββόπουλος που επιπλέον αναρωτήθηκε σε ποιο βαθμό ήταν υπεύθυνος για τον φόνο της συζύγου ο Γιάννης, αφήνοντας να εννοηθεί ότι μέρος της ευθύνης είχε και το θύμα, πράγμα που δημιούργησε μεγάλη ένταση στην αίθουσα με τον κόσμο που παρακολουθούσε να τον κράζουν άσχημα.
Επειδή έχουν περάσει και δέκα χρόνια και οι καιροί είναι πονηροί έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα ακριβώς την φράση «Είναι υπεύθυνος ο Γιάννης αλλά δεν ξέρω σε ποιο βαθμό» ήταν κάποια από τα λόγια του γνωστού μουσικοσυνθέτη στην κατάθεση του. Σύμφωνα με αυτήν την κατάθεση, τον 38χρονο μουσικό ο κ. Σαββόπουλος τον γνώριζε από παιδί, καθώς ήταν συμμαθητής του γιου του και αργότερα συνεργάστηκε μαζί του. «Ήταν πράος, συγκροτημένος, με ταλέντο στις ενορχηστρώσεις και με βοήθησε πολύ. Ήταν άψογος, με ταλέντο και καλλιτεχνική φαντασία».
Όλα αυτά τα έφερα ξανά στο μυαλό μου με αφορμή την δολοφονία της Καρολάιν και διαπίστωσα το πόσο πανομοιότυπες είναι οι εξηγήσεις που δίνονται διαχρονικά (την σκότωσε γιατί την αγαπούσε, τον απείλησε με διαζύγιο , ήθελε να του πάρει τα παιδιά, την περιουσία κλπ κλπ) έχουν ειπωθεί τόσα αυτές τις μέρες με κυρίαρχο αυτό του πως ένας νέος άνδρας με καλό επάγγελμα και μεγάλα εισοδήματα έγινε τελικά ο δολοφόνος της διπλανής πόρτας. Το πόσο μοιάζουν τα εγκλήματα με θύματα γυναίκες όσο αφορά τους λόγους που επικαλούνται οι θύτες με αυτά που έγιναν πριν ένα, δέκα , είκοσι ακόμα και περισσότερα χρόνια. Αυτό που αλλάζει κάθε φορά είναι οι αντιδράσεις της κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που μπορεί να έχει κάνει βήματα περιορισμού των πατριαρχικών συμπεριφορών, όμως για λόγους που έχουν να κάνουν με το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα έχει ακόμα ανάγκη από εκείνα τα πρότυπα που καλλιεργούν τον ναρκισσισμό και την κτητικότατα του άνδρα.
Όλοι συμφωνούμε ότι τα πρότυπα που καλλιεργήθηκαν, από το ξεβλάχεμα του Κωστόπουλου μέχρι την Λατινοπούλου, τον Μπογδάνο , την πρόεδρο των δικαστών, τον Λομβέρδο, τον Μπαλάσκα κλπ, ένα μίγμα δηλαδή πατριδοκαπηλίας σεξισμού ψευτοαριστείας ομοφοβείας και ρατσισμού, στην πραγματικότητα συνδέονται με την στροφή της κοινωνίας σε έναν συντηρητισμό που βρίσκει διέξοδο σε συμπεριφορές που έχουν στον πυρήνα τους εκείνη την συμπεριφορά όπου ο Άντρας κυρίαρχος του παιχνιδιού της ζωής οικονομικά, κοινωνικά, επαγγελματικά φαντάζει σαν το μέσον για την «παραμυθένια ζωή» που υποσχέθηκε στην 15 χρονη Καρολάιν ο μελλοντικός δολοφόνος της, όπου αυτή η αχάριστη δεν το εκτίμησε αλλά ήθελε να τον χωρίσει παίρνοντας του το παιδί.
Από το 2020 μέχρι τώρα είχαμε 12 γυναικοκτονίες , αυτές τις έκαναν άνθρωποι της διπλανής πόρτας, «καλά παιδιά» που οι γείτονες και οι φίλοι τους έπεφταν από τα σύννεφα από την πράξη τους . Όμως θα μπορούσε να είναι ένα ακόμα χρονικό προαναγγελθέντος θανάτου για όσους ήξεραν και δεν μίλαγαν, αλλά και για όλες αυτές τις γυναίκες που κατέφυγαν στην αστυνομία και δεν βρήκαν καμία προστασία καμιά κρατική και κοινωνική μέριμνα.
Δεν μπορεί το ίδιο μοτίβο να επαναλαμβάνεται και να μην αντιλαμβανόμαστε ότι οι διεργασίες που συντελούνται στο βυθό της κοινωνίας ενίοτε βγάζουν στην επιφάνεια αυτό που πραγματικά είναι η κοινωνία. Δεν μπορούμε να μην βλέπουμε ότι ιδιοκτησιακές συμπεριφορές που υπάρχουν σίγουρα σε άντρες και γυναίκες, στους άνδρες μετεξελίσσονται σε τοξικές πρακτικές που συχνά φτάνουν από την κακοποίηση στην δολοφονία πολύ σύντομα , αυτά τα χαρακτηριστικά τα συναντάμε σε μεγάλο ποσοστό στους άνδρες και σε ελάχιστο με σχεδόν καθόλου στις γυναίκες .
Αν κανείς ρίξει μια ματιά στο προφίλ αυτών που δολοφόνησαν γυναίκες, θα δει μεγάλες ομοιότητες στους λόγους που επικαλέστηκαν για να εξηγήσουν την πράξη τους, αλλά και ο υπερασπιστικός κοινωνικός τους περίγυρος λίγο πολύ συμφωνούσε - όπως ο Σαββόπουλος στο παραδείγματα που αναφέραμε παραπάνω - ότι και το θύμα είχε μερίδιο ευθύνης .
Τα ΜΜΕ ένα μήνα τώρα καλλιεργούσαν συστηματικά την εικόνα του δύσμοιρου του όμορφου επιτυχημένου πιλότου που πόσο τυχερή και ευτυχισμένη ήταν η Καρολάιν που τον είχε . Αυτό ήταν το κυρίαρχο αφήγημα όλες της μέρες μέχρι την εξιχνίαση του εγκλήματος . Στο πλαίσιο αυτό μπορεί να εξηγηθεί η πρωτοφανής, ενορχήστρωμενη προσπάθεια υπεράσπισης του δολοφόνου. Η ίδια η λέξη " δολοφόνος" απουσιάζει, ούτε καν " κατηγορούμενος"! Είναι ο " πιλότος", ο " άτυχος" νέος κλπ. Ο στόχος είναι η υπεράσπιση του αξιακου συστήματος τους" Ειδεχθή εγκλήματα κάνουν οι " φτωχοί", οι " μελαμψοί", όχι οι γοητευτικοί, λευκοί πιλότοι που συχνά μπορεί και να συνδέονται με χίλια, βρώμικα νήματα με την εξουσία.
Όσο και να εκφράζεται τώρα μαζικός αποτροπιασμός για την πράξη του δολοφόνου πιστεύω ότι σύντομα θα ακουστούν και πάλι εκείνες οι εξηγήσεις από τα ΜΜΕ που θα αποδίδουν και πάλι ένα μέρος της ευθύνης στην Καρολάιν. Ήδη σήμερα το πρωί ο Μάνεσης στην εκπομπή του σε συνομιλία με τον δικηγόρο του δολοφόνου τον ρώτησε αν πρόκειται για την «κακιά ώρα». Η άθλια ενέργεια δημοσίευσης του ημερολογίου της από ΣΚΑΙ και άλλα βοθροκάναλα και εφημερίδες εκεί αποβλέπει και είναι σίγουρο ότι η διαρροή του έγινε φυσικά από την ίδια την Αστυνομία . Το ανοικτό ξέπλυμα από τα ΜΜΕ δεν είναι μακριά με το πέρασα του χρόνου.
Η υπόθεση αυτή αποκαλύπτει πως πλέον δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται τα ΜΜΕ ως στηρίγματα της Α ή της Β κυβέρνησης. Ο ρόλος τους έχει αναβαθμιστεί, στοχεύουν πλέον στη διαμόρφωση βαθιών ιδεολογικών χαρακτηριστικών, ανοιχτά ρατσιστικών, πατριαρχικών και ομοφοβικων, οργανικά στοιχεία της κυρίαρχης ιδεολογίας που διαμορφώνεται.
Η θέση της γυναίκας σήμερα σίγουρα δεν είναι αυτή που υπήρχε ακόμα και πριν μια δεκαετία. Πολλά έχουν αλλάξει που έχουν να κάνουν με τον νέο καταμερισμό εργασίας και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις. Μπορεί οι μισθολογικές διαφορές να έχουν αμβλυνθεί , όμως εξακολουθούν να μην προτιμούνται στην αγορά εργασίας λόγο της μητρότητας, ενώ σε μεγάλα ποσοστά πέφτουν συχνά θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης στους τόπους δουλειάς .
Η πατριαρχία μπορεί σήμερα να μην έχει την ιδία μορφή που είχε την δεκαετία του πενήντα ακόμα και του 80, μπορεί οι αγώνες του γυναικείου και φεμινιστικού κινήματος να έχουν φέρει μεγάλες αλλαγές στη κοινωνία και στο νομικό δίκαιο, όμως θα πρέπει να σημειώσουμε πως όλα αυτά δεν έχουν αλλάξει σχεδόν καθόλου τον πυρήνα της λογικής που θέλει τον άνδρα κυρίαρχο και ιδιοκτήτη της σχέσης, αυτόν που θα έχει τον τελευταίο λόγο σε αυτήν, αυτόν που καθυποτάσσει την γυναίκα του με οικονομικές εξαρτήσεις, κοινωνικά στερεότυπα και «πρέπει» Δεν ξέρω αν αυτό μπορεί να αλλάξει με νόμους , σίγουρα θα βοηθήσουν και αυτοί , όμως όσο αυτή η κοινωνία αναπαράγει με σύγχρονους όρους την νέα πατριαρχία δίνοντας της νέο περιεχόμενο και μορφή σε πρότυπα που έχουν περιγραφεί και υπηρετούν καλύτερα την κυρίαρχη ιδεολογία τα ματωμένα αποτυπώματα των γυναικοκτοκτονιών θα συνεχίσουν να αυξάνονται και αυτό είναι καθήκον πρώτα από όλα της αριστεράς να το εμποδίσει κινηματικά με άμεσα αιτήματα την παραίτηση του Χρυσοχοϊδη την αποπομπή της Ζαΐρη και του Μπαλάσκα, αλλά και Ιδεολογικά .
