Θρίαμβος! «Θρίαμβος Μακρόν: Δεύτερη συνεχόμενη θητεία για τον Γάλλο Πρόεδρο», είναι τα «χτυπήματα» στα τρέιλερ της κρατικής και ιδιωτικής τηλεόρασης και στον αστικό τύπο.
«Αδημονώ να συνεχίσουμε τη στενή συνεργασία μας — ιδίως για την υποστήριξη της Ουκρανίας, την υπεράσπιση της δημοκρατίας και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής», ανέφερε μέσω twitter ο Μπάιντεν. «Η Γαλλία είναι εταίρος- κλειδί για την αντιμετώπιση των παγκόσμιων προκλήσεων» συνέχισε μελίρρυτος ο αμερικάνος πρόεδρος.
Θρίαμβος, αδημονία και προσμονή!
«Έχουμε ένα σχέδιο δημοκρατικό, κοινωνικό βασισμένο στην εργασία, ένα σχέδιο απελευθέρωσης των επιχειρηματικών, πολιτιστικών μας δυνατοτήτων, ανταπαντά ευθύς ο γάλλος πρόεδρος. Μπάιντεν και Μακρόν το αχτύπητο δίδυμο της πλουτοκρατίας.
Θρίαμβος; Για να δούμε... Ο Μακρόν συγκέντρωσε 58,6% στο δεύτερο γύρο το 2022, δηλαδή 8,4 ποσοστιαίες μονάδες κάτω(!) σε σχέση με τις εκλογές του 2017 (67%) ή 3.077.000 σταθερές πολιτικές απώλειες.
Από τους 24.343.000 ψήφους που ψήφισαν στον πρώτο γύρο εκτός Λεπέν στο δεύτερο γύρο ο Μακρόν ψηφίστηκε από 18.779.809. Δηλαδή 5.500.000 εκατομμύρια του αρνήθηκαν την ψήφο τους τη δεύτερη Κυριακή. Αρκετοί μάλιστα αριστεροί ψηφοφόροι έδωσαν την ψήφο τους στο Μακρόν «κρατώντας τη μύτη τους» και μιλώντας για την αντίπαλό του ως απειλή – για τη Δημοκρατία, την Ευρώπη, τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Τα πράγματα άλλαξαν δραστικά, η ίδια η δυναμική των εξελίξεων βρίσκει σε ενεργοποίηση όλες τις γαλλικές κοινωνικές τεκτονικές πλάκες αστάθειας, φτώχεια, κοινωνικές ανισότητες, υγειονομική και ενεργειακή, ειδικά ανέχεια.
Η συμμετοχή ανήλθε στο 72% των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικών.
Η αντίπαλός του Μαρίν Λεπέν ανέβασε τα ποσοστά της έναντι του 2017, έλαβε 41,45% των ψήφων, ιστορική επίδοση για τη γαλλική ακροδεξιά. Αλλά η ίδια η κοινωνική συμπεριφορά των κυριαρχούμενων τάξεων, την ανάγκασε να μετακινηθεί σε ένα πιο μετριοπαθές περίγραμμα και ήπιο, σχετικά προσωπείο.
Προσωπείο, γιατί το πολιτικό πρόσωπο παραμένει φρικιαστικά το ίδιο. Εγκατέλειψε το Frexit, τραγούδησε υπό τη συνοδεία ακορντεόν, έπαιξε με γάτες και υποσχέθηκε παροχές στους πάντες... Πάνω απ’ όλα όμως – αν σκαλίσει κανείς – θα δει τους πολιτικούς όρους διατίμησης της εργασιακής δύναμης που είναι και η πεμπτουσία των επιδιώξεων της αστικής πολιτικής.
Η Γαλλία στα τέλη του 2018 και στις αρχές του 2019, συγκλονίστηκε από το κίνημα των «Κίτρινων Γιλέκων», ένα κίνημα δυσαρέσκειας για το πολιτικό σύστημα και τα σοβαρά κοινωνικά προβλήματα των λαϊκών στρωμάτων.
Η γαλλική κοινωνία το 2020, επλήγη σοβαρά όχι γενικά και αόριστα από την πανδημία του κορονοϊού αλλά – όπως η υγειονομική κατάσταση έδειξε και η πολιτική διαχείρισης της πανδημίας αποκάλυψε- από την «πανδημία των φτωχών».
Οι νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που κινούνται αποκλειστικά στο να ενισχύουν την παραγωγικότητα και την καπιταλιστική ανάπτυξη αποκάλυψαν στην πράξη πως όχι μόνο δεν βελτιώνουν συνεπαγωγικά και αυτονόητα τις προοπτικές των φτωχών και των οικονομικά ασθενέστερων, αλλά οξύνουν τα κοινωνικά προβλήματα.
Οι εξαγγελίες για «το μεγάλο άλμα προς την κλιματική ουδετερότητα» πέφτουν στο κενό αν δεν προστατευθούν τα πιο ευάλωτα νοικοκυριά από την ενεργειακή φτώχεια.
Η ευρω-ενωσιακή κυριαρχία δεν συγκινεί πολίτες που νιώθουν ότι η πολιτική διαχείριση της επιστημονικής και τεχνολογικής έκρηξης και η λεγόμενη παγκοσμιοποίηση τους έχουν αφαιρέσει κάθε αίσθηση ελέγχου επί της ζωής τους.
Στις 14 Απρίλη η Ναυτεμπορική κυκλοφόρησε με τίτλο «Ανεπιθύμητος» ο Μακρόν στη γενέτειρά του: «Είναι ο πρόεδρος των πλουσίων». Ο τίτλος και αυτή καθ αυτή η πράξη της εφημερίδας να τον δημοσιεύσει επιβεβαιώνουν αυτό που υπάρχει: Το γαλλικό πολιτικό σύστημα είναι υπο αναδιάταξη.
Ας ελπίσουμε και «ας κινήσουμε τη χείρα μαζί με την Αθηνά» για την συγκρότηση και παρουσία ξανά στη Γαλλία της Αριστεράς που έχει ανάγκη η εποχή, αυτή η κατ’ εξοχή εργατική εποχή, η δικιά μας εποχή.
