«Η εξουσία βασίζεται στην επιμονή και η επιμονή δεν είναι ποτέ τόσο εύθραυστη όσο τη στιγμή του μεγαλύτερου θριάμβου της»

Ίταλο Καλβίνο, «Ένας βασιλιάς αφουγκράζεται»

Ή όταν τα πολιτικά όρια και οι δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ακυρώνουν ουσιαστικά οποιαδήποτε πραγματική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση της Δεξιάς.

Στην Ελλάδα έχουμε το κακό συνήθειο να «πέφτουμε μονίμως από τα σύννεφα» και δυστυχώς να ξεχνάμε το επίδικο αφού περάσει η «μπόρα», μέχρις ότου ένα νέο εξ ίσου «συγκλονιστικό», καλύψει την ειδησιογραφία και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Συνήθως αυτό συμβαίνει όταν έρχονται στη δημοσιότητα σκοτεινά ζητήματα, ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, όπως εφηβική παραβατικότητα, ενδοοικογενειακή βία και κυρίως σεξουαλικά εγκλήματα, όπως παιδεραστία, απόπειρα ή και τέλεση βιασμού που μπορεί να φτάσει έως και την ανθρωποκτονία, με τελευταία χαρακτηριστικότερη περίπτωση την υπόθεση Τοπαλούδη.

Οι τελευταίες εικόνες του 2020 που σφραγίζουν την επικοινωνιακή διαχείριση μιζέριας αλλά και κυνισμού του συνόλου των προβλημάτων της χώρας από την πολιτική εξουσία και την κυβέρνηση της νεοδεξιάς του Κυριάκου Μητσοτάκη, όπως αυτά πήραν εκρηκτικές διαστάσεις με την έλευση της πανδημίας του covid-19, είναι οι παρακάτω:

Εμενε στο διπλανό σπίτι. Σπίτι, τρόπος του λέγειν, το ισόγειο ενός διώροφου νοίκιαζε με τη μάνα της, που κανονικά ήταν μαγαζί, με τα ρολά του και με τα όλα του, για έτσι δηλαδή το προόριζε ο ιδιοκτήτης με τη γυναίκα του. Ο έμπορος κυρ- Παναγιωτάκης με  την κυρά Μαρία τη δασκάλα.

ΣΕ ΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ της Λούλας Αναγνωστάκη, σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Αβρανά. Μια παράσταση του Εθνικού Θεάτρου εν μέσω καραντίνας και υπό αυτή τη συνθήκη. Ήτοι μία παράσταση live-streaming ή –όπως αναφέρουν οι ίδιοι οι παραγωγοί του – live shooting!

Συνέντευξη Όλγας Μοσχοχωρίτου στον Κωνσταντίνο Λάππα

Σήμερα μας άφησε οριστικά ο Γιώργος Δελαστίκ. Και αυτό το «οριστικά», για τους οπαδούς του διαλεκτικού υλισμού και του επιστημονικού Μαρξισμού, για τους κομμουνιστές, όπως ο Γιώργος, δε σηκώνει ούτε «καλούς παραδείσους», ούτε «καλά ταξίδια», όπως συνηθίζεται στις σύγχρονες νεκρολογίες.

ΜΑΓΔΑ ΦΥΣΣΑ: «Παύλο τα κατάφερες… Γιε μου…Γιέ μου…Γιέ μου»

Από πολύ μικρή λάτρευα τα αστυνομικά μυθιστορήματα. Ίσως γιατί απέπνεαν την γοητεία του απαγορευμένου, εφόσον στο σπίτι μας ο πατέρας τα έκρυβε κάτω από το στρώμα της κρεβατοκάμαρας , απ’ όπου τα αλίευα εγώ: «Μάσκα», Τζέιμς Τσέις, κ.λπ.