Κατ’ αρχήν ψυχραιμία. Δημιουργείται ένταση η οποία εμποδίζει τη νηφάλια σκέψη. Δεύτερον, πρέπει να αντιμετωπίσουμε το φόβο που διαδίδεται.
Δεν πολεμάμε με δεξιούς, ενσωματωμένους αριστερούς, ανόητους “επαναστάτες” ή λοιπούς των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Πολεμάμε με το βόλεμα χρόνων, με το φόβο που έχει γίνει δεύτερη φύση χρόνια τώρα, με την άγνοια πυ είναι η πρώτη φύση χρόνια τώρα.
Και οι δυνάμεις που έχουμε δεν φτάνει να επικαλεστούν το δίκιο. Το τι είναι δίκιο το ξέρουν όλοι. Έχουν όμως απο καιρό μάθει να τρέφονται με ευρώ και άδικο. Πολλοί συνήθισαν. Πρέπει να τους πείσουμε να ξεσυνηθίσουν, αλλά αυτό δεν γίνεται σε λίγο χρόνο και με αυτή την ελλειπή πράξη.
Τρίτον, η πέμπτη φάλαγγα της τρόικας μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, εμφανής (Κούλογλου, Παπαδημούλης, Χρυσόγονος, Ρομπόλης, Τσουκαλάς, Βεργόπουλος, Μητρόπουλος κ.α.) και αφανής (κάποιοι από το κυβερνητικό επιτελείο, Δραγασάκης, Σταθάκης κ.α.) μπαίνουν σε δράση. Οπότε στο φόβο προστίθεται και η σύγχυση.
Τέταρτον, η πέμπτη φάλαγγα εντός της ΕΡΤ κινητοποιείται αποτελεσματικά, με αποτέλεσμα το κρατικό κανάλι να συναρμονίζεται, εν πολλοίς, με τα ιδιωτικά. Το γεγονός παίρνει διαστάσεις σκανδάλου.
Πέμπτο, τα ιδιωτικά κανάλια της υποτέλειας ξεπερνούν τον εαυτό τους. Δεν υπάρχει η ελάχιστη χαραμάδα. Μόνο τα σίριαλ παραμένουν αντικειμενικά και οι ταινίες. Κι αυτά διακόπτονται σε κανονικά διαστήματα για τη δόση του απαραίτητου φόβου, πριν προλάβει ο θεατής να νοιώσει για λίγο ήρεμος.
Έκτο, οι Πινοσέτ των τραπεζών (Στουρνάρας κ.α. ) παίζουν με την τραπεζική υπονόμευση έτοιμοι να διαδραματίσουν τον «ιστορικό τους ρόλο».
Έβδομο, τι κάνει η Αριστερά, πλην του θλιβερού άκυρου κόμματος; Δεν συντονίζεται, για άλλη μια φορά, λόγω φόβου μην λερώσει ο ένας τον άλλον. Λίγα βήματα γίνονται για το συντονισμό των “κορυφών”. Κάποια βήματα γίνονται για την κοινη δράση των “κάτω”. Δήμαρχοι, προσωπικότητες, πνευματκές ηγεσίες γιατί αργούν;
Οι άλλοι φάνηκαν πιο έτοιμοι. Ο ταξικός αυτοματισμός, θα πείτε. Αλλά από δω γιατί έχουν ακυρωθεί οι αυτοματισμοί;
Ποιο πολιτικό επιτελείο συντονίζει τον αγώνα; Η αυθόρμητη διάθεση του κόσμου κάμπτεται από το βάρος του φόβου. Χρειάζεται αναστροφή. Μαζικές συγκεντρώσεις. Στις λαϊκές, στις τράπεζες, στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές. Άλλοι τρόποι παρέμβασης.
Δεν έχουμε καιρό!
Roy Lichtenstein 1983 – PAINTING NEAR WINDOW – Oil and magna on canvas (127 x 152 cm)
