13.1 C
Athens
Τρίτη, 19 Μαρτίου, 2024

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Γιατί θρηνούμε για την Παναγία των Παρισίων, του Αλέκου Αναγνωστάκη

 

Δεν παίζονται…

Στον κεντρικό πύργο της Παναγίας των Παρισίων το νερό έσταζε από την οροφή με αποτέλεσμα να υφίσταται φθορές ο σκελετός της στέγης. Η πέτρινη πρόσοψη είχε υποστεί φθορές εξαιτίας και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Οι δυο πλαϊνοί πύργοι στηρίζονταν από υποστυλώματα. Τα περίφημα γλυπτά, από τα οποία τρέχει το νερό, έχουν χάσει την πλαστικότητά τους, η σκαλωσιά προς αυτά, ασυντήρητη, είχε αντικατασταθεί από μια ξύλινη.

Παρακμή…

Γι’ αυτό και για άλλα πολλά είχε ζητηθεί ένα κονδύλι συντήρησης 150 εκατ. ευρώ. Αλλά η Γαλλική κυβέρνηση διέθεσε 50! Αυτά είναι γνωστά.

Οι ανακοινώσεις και επισημάνσεις αρχαιολόγων είναι δημόσιες. Τα 100 εκατομμύρια που έλειπαν ο Μακρόν όμως τα διέθετε για τα ΜΑΤ, τις αύρες, τα χημικά, τις κάμερες και τις παρακολουθήσεις των σύγχρονων κολασμένων. Αλλά τα 100 εκατομμύρια που έλειπαν σημαίνουν κρίσιμα ελλειπή τεχνικά μέσα πρόληψης και αυτόματης επέμβασης σε περίπτωση πυρκαγιάς.

Σε μια εποχή μάλιστα που τα επαναστατικοποιημένα σύγχρονα μηχανήματα (ανιχνευτές φωτιάς, αυτόματοι πυροσβεστήρες κ.α.)  αποτελούν εγγύηση. Αλλά αυτά στοιχίζουν.

Όλα στο βωμό του κέρδους λοιπόν.

Και τώρα «κλαίνε»! Ο Τραμπ και η Μέλανι, ο Μακρόν και η Άγκελα. Σοκ…

Αυτοί που με την πολιτική τους δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Αυτοί που μόνο με τους πρόσφατους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς και με τους ισλαμοφασίστες του αμερικανοθρεμμένου ISIS προξένησαν ανυπολόγιστες ζημιές στις αρχαίες πόλεις της Παλμύρας, του Αλέπο, σε τμήμα της «αρχαίας πόλης» της Δαμασκού, στην αρχαία πόλη της Μπόσρα, στο Μεσαιωνικό Φρούριο Κρακ των Ιπποτών, στους πολυάριθμους αρχαίους οικισμούς μεταξύ Χαλεπιού και Ιντλίμπ.

Αυτοί που το 2003 αντί να προστατεύουν, πρωτίστως, το ιστορικής σημασίας μουσείο της Βαγδάτης (η παρουσία ενός άρματος και μερικών στρατιωτών αρκούσε), έσπευδαν να προστατεύσουν τα Υπουργεία Πετρελαίου και Εσωτερικών της Βαγδάτης. Με αποτέλεσμα τη λεηλασία του ιστορικού Μουσείου της Βαγδάτης αλλά και της Μοσούλης που ως μόνο ιστορικό προηγούμενο παρόμοιας καταστροφής είχαν τη μογγολική επιδρομή τον 13ο αιώνα. Τότε που, κατά μαρτυρίες, ο ποταμός Τίγρης βάφτηκε μαύρος από το μελάνι των βιβλίων που ρίχτηκαν σε αυτόν.

«Εναπόκειται σε εμάς να μετατρέψουμε αυτή την καταστροφή σε μια ευκαιρία να ενωθούμε, έχοντας βαθιά επηρεαστεί από αυτό που ήμασταν στο τι πρέπει να είμαστε και να γίνουμε καλύτεροι από αυτό που είμαστε. Εναπόκειται σε εμάς να βρούμε το νήμα του εθνικού μας σχεδίου», πρόσθεσε ο Μακρόν. «Θα ξαναχτίσουμε τη Νοτρ Νταμ ακόμη πιο όμορφα και θέλω να ολοκληρωθεί μέσα σε 5 χρόνια από τώρα, μπορούμε να το καταφέρουμε», είπε ο Γάλλος πρόεδρος. Αλλά το περιθώριο των πέντε ετών που δίνει ο Μακρόν για την αποκατάσταση της Παναγίας των Παρισίων συμπίπτει με τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, του πλέον εμπορευματοποιημένου και αγοραίου θεσμού στην ιστορία του αθλητισμού, το 2024 στο Παρίσι.

Δεν παίζονται…

Για τον ίδιο λόγο που  η γαλλική κυβέρνηση, ή ορθότερα οι γαλλικές κυβερνήσεις και η ειδικευμένη στις αποκαταστάσεις μονοπωλιακή εταιρεία «Le Bras Frères», λειτουργούν με βάση το σύγχρονο θεό, το (καπιταλιστικό) κέρδος, για τον ίδιο ακριβώς λόγο επιχειρούν την αποκατάσταση του ιστορικού μνημείου. Για να προλάβουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Στην εποχή μας το καινούριο είναι πως η αγορά και οι κοινωνίες της είναι αδύνατο να εντάξουν τις ιστορικά πρωτόγνωρες παραγωγικές δυνάμεις που η εργατική τάξη παράγει και η αγορά  ιδιοποιείται και διαστρέφει, δίχως σοβαρές διαταραχές στη λειτουργία της. Γι’ αυτό, όλο και πιο συχνά επιστρέφουν στα σκοταδιστικά μεταφυσικά οράματα, στη νεκρόφιλη στρατηγική ενός «άλλου κόσμου» της  κατάθεσης των ψυχών  και της ατομικής σωτηρίας, του κατακερματισμού της εργασίας, της καταστροφής των πολιτιστικών μνημείων, της σύγχρονης βιομηχανίας των χημικών ουσιών και των ναρκωτικών ως το μόνο υπαρκτό, καπιταλιστικό τους είδωλο.

Εναπόκειται σε εμάς θα λέγαμε λοιπόν το «σοκ» της σημερινής ποιότητας των επάνω και της πολιτικής τους να αποτελέσει τη βάση, όχι για ένα πανικόβλητο ξέκομμα, για μια πλασματική εξιδανίκευση ή για μια γενική κατάψυξη στην προϋπάρχουσα ιστορία, αλλά για μια αναγέννηση και ανάπτυξη της ανατρεπτικής πλευράς της ιστορικής εξέλιξης, στο πλαίσιο της εκρηκτικής δυναμικής της σύγχρονης πραγματικότητας.

Στη σημερινή, στη νέα αντιφατική δυνατότητα των παραγωγικών δυνάμεων και της εργασίας, στις επαναστατικές προσδοκίες της επιστήμης και του πολιτισμού, στις νέες εκρηκτικές δυνατότητες ενός ελεύθερου χρόνου χαράς και δημιουργίας, αρμονικής σχέσης με τη φύση, στη νέα δυνητική ποιότητα και κατανομή του παραγόμενου πλούτου, στις ανάγκες για πολιτική χειραφέτηση από τη βαθιά κρίση της αστικής πολιτικής, στις ανάγκες για ειρήνη και εργατική δημοκρατία, δηλαδή στις νέες «σχέσεις – νάρκες» που απειλούν να τινάξουν σε κομμάτια την καπιταλιστική κοινωνία, εκεί περιέχονται οι ιστορικές κατακτήσεις μας ως λαός.

Εκεί υπάρχουν, ζουν και διεκδικούν τα νέα δικαιώματά μας, οι αγώνες και οι αντιστάσεις απέναντι στην σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, οι γεμάτες αυτοθυσία εργατικές ιστορικές απόπειρες.

Όπως άλλωστε και από την άλλη μεριά, στη μορφή που παίρνει η πολιτιστική και γενικότερη βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού, υπάρχουν, ζουν και διεκδικούν τα δικά τους δικαιώματά τους, οι ήττες, τα λάθη, οι αποτυχίες, οι προδοσίες, η υποταγή του εργατικού κινήματος, τα κάθε λογής αστικά ρεύματα.

Tο σοκ της σημερινής κατάστασης μπορεί να λειτουργήσει θετικά. Εξάλλου, σε κάθε γεγονός και σε κάθε εποχή πέραν της καταστροφής υπάρχει και το «άλλο».

Η στάχτη που άφησε η φωτιά στην Παναγία των Παρισίων και ο κόκορας που βρέθηκε σήμερα μέσα στις στάχτες. Υποδείγματα συλλογικών και «ατομικών» δράσεων που δίνουν μήνυμα αντίστασης και προοπτικής απέναντι στη βαρβαρότητα.

Ο παγκόσμιας φήμης αρχαιολόγος Khaled al Assad, διευθυντής αρχαιοτήτων της Παλμύρας, αρνήθηκε να συνεργαστεί και να αποκαλύψει το μέρος όπου φυλάσσονταν αντικείμενα τέχνης, με αποτέλεσμα να βασανιστεί και να αποκεφαλιστεί στον αρχαιολογικό χώρο της Παλμύρας τον Αύγουστο του 2015. Η δικηγόρος Samira El Nuaimi, βασανίστηκε και εκτελέστηκε από τους αντάρτες του Ισλαμικού Κράτους στη Μοσούλη τον Σεπτέμβριο του 2014 δίχως να αποκαλύψει αρχαιολογικούς θησαυρούς. Δεκατέσσερα στελέχη της Υπηρεσίας Αρχαιοτήτων της Συρίας βασανίστηκαν και εκτελέστηκαν επειδή αρνήθηκαν να συνεργαστούν με τους εξτρεμιστές.

Όλοι αυτοί και «οι τόσοι άλλοι» ανώνυμοι αγωνιστές είμαστε εμείς. Εμείς που πονάμε και αγωνιζόμαστε για την παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά, από τις Άνδεις ως τα χωριά του Αμαζονίου, τη λεηλατημένη Τροία ως την αγγλο-κλεμμένη Ακρόπολη, εμείς που φυλάσσουμε το κλάμα της Φελάχας και το ταξίμι του μπουζουκιού ως λαϊκά τιμαλφή, εμείς που γνωρίζουμε πως τα έργα τέχνης, η τέχνη γενικά, εκφράζει και, καθώς σημειώνει ο Πικάσο, αγρυπνεί αδιάκοπα μπρος στα θλιβερά, τα φλέγοντα ή ευχάριστα όλου του κόσμου.

Εμείς λοιπόν, οι μόνοι που θρηνούμε για την Παναγία των Παρισίων.

Γιατί είμαστε με την ομορφιά, τη γνήσια, την από μέσα, του Κουασιμόδου και τις αξίες του Γιάννη Αγιάννη.

Εμείς οι «κάτω» που προσπαθούμε να γνωρίσουμε και κατανοήσουμε την κοινωνική μας θέση και τον ιστορικό μας ρόλο.

Εμείς που συνειδητοποιούμε πως μόνο ο δικός μας πολιτισμός, ο εργατικός πολιτισμός της κοινωνικής χειραφέτησης, μπορεί να σώσει και τον αστικό πολιτισμό, τον πολιτισμό μιας τάξης που παρακμάζει.

 

 

0ΥποστηρικτέςΚάντε Like

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ