Από την ημέρα του γιορτασμού του Πολυτεχνείου, απασχολεί την πολιτική φιλολογία το επεισόδιο κατά την κατάθεση στεφάνου από αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η συζήτηση που γίνεται είναι συχνά πιο επώδυνη από τα γεγονότα τα ίδια και φέρνει στην επιφάνεια ορισμένα κρίσιμα ζητήματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε τη χώρα ως μέρος της αστικής πολιτικής και ευθύνεται για πολλά από τα όσα μαστίζουν σήμερα το λαό.
Ως αντιπολίτευση επίσης, αναζητά διαπιστευτήρια και αποδοχή από τμήματα της ολιγαρχίας και πορεύεται στο δρόμο της αστικής πολιτικής.
Οι δυνάμεις του κινήματος οφείλουν να αποδοκιμάζουν αυτή την πορεία. Να αποδοκιμάζουν στο πολιτικό πρόσωπό του την καπηλεία της Αριστεράς.
Αλλά από που νομιμοποιούνται να εμποδίζουν την κατάθεση στεφάνου στο Πολυτεχνείο; Ποιος μπορεί να αποφασίζει για το ποιος έχει δικαίωμα να καταθέτει; Αν υπήρχαν σχετικές αποφάσεις των φοιτητικών συνελεύσεων θα μπορούσε να θεωρηθεί απαίτηση του κινήματος και εκείνοι που θα υλοποιούσαν μια τέτοια απόφαση εντολοδόχοι του. Θα ήταν μια άλλη συζήτηση τότε, για το κατά πόσο έχει τέτοια αρμοδιότητα και δυνατότητα ένα μέρος του κινήματος.
Αλλά τώρα;
Τώρα ποιος αναγορεύεται τηρητής της δημοκρατικής συνέπειας και επιτρέπει ή απαγορεύει; Δεν ανοίγονται έτσι επικίνδυνοι δρόμοι, που θα τους πληρώσει ακριβά το ίδιο το κίνημα;
Δεν είναι, έτσι, εκτεθειμένο το κίνημα σε προβοκάτσιες, όμοια με αυτή που εν τέλει έστησε ο ΣΥΡΙΖΑ στο Πολυτεχνείο με τους τραμπουκισμούς των βουλευτικών φρουρών, οι οποίοι επιτέθηκαν εναντίον των συγκεντρωμένων φοιτητών;
Η εκ των υστέρων δικαιολόγηση με τις ανακοινώσεις πολιτικών φορέων αποτελεί ολίσθημα, καθώς με ψυχρή σκέψη γίνεται προσπάθεια να δικαιολογηθεί το συμβάν όχι επιρρίπτοντας έστω την αποκλειστική ευθύνη στην άλλη πλευρά ή εξηγώντας κάπως τα γεγονότα, αλλά δικαιώνεται η παρόμοια πρακτική και θεωρείται δημοκρατικό δικαίωμα λόγω της πολιτικής συμπεριφοράς του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Αριστερά υπερασπίζεται την ελεύθερη έκφραση και τη δημοκρατική δράση και αγωνίζεται ώστε να ανατρέπει ο ίδιος ο λαός την πραγματική αστική πολιτική και όχι για να καταστρέφουν κάποιοι που αναγορεύουν τον εαυτό τους σε εκπροσώπους της τα στεφάνια των αστών. Στο τέλος της υπόθεσης, κερδισμένοι από αυτές τις αριστερίστικες και παιδαριώδεις πρακτικές είναι η κυβέρνηση και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αν η λογική των τραμπουκισμών επικρατήσει εντός των δυνάμεων του κινήματος και στο κίνημα θα βρεθούμε αντιμέτωποι με πολύ δυσάρεστα γεγονότα.
