Εφημερίδα Documento, 28/5/2023, πηγή

 Από τα ποικίλα συμπεράσματα που μπορούν να αντληθούν από την εκλογική αναμέτρηση, επισημαίνω τρία, κατά τη γνώμη μου, βασικά.

Πρώτο: οι πρόσφατες εκλογές επιβεβαίωσαν ότι ο συνδυασμός φτώχειας, προεκλογικών μικροπαροχών από την κυβέρνηση και η έλλειψη πραγματικής εναλλακτικής λύσης στρέφουν τμήματα του λαού στην αγκαλιά των συντηρητικών δυνάμεων. Το ίδιο έχει συμβεί και σε άλλες χώρες, από την Τουρκία μέχρι τη Βραζιλία. Οι ίδιοι πάνω κάτω παράγοντες στρέφουν επίσης ένα άλλο τμήμα προς την ακροδεξιά.

Δεύτερο: όταν η αντιπολίτευση αποδέχεται το ευρωενωσιακό και νατοϊκό πλαίσιο, όταν ακολουθεί συντηρητική πορεία και ταυτίζεται ολοένα και περισσότερο με την παραδοσιακή δεξιά, γίνεται μοιραία αναξιόπιστη στα λαϊκά στρώματα. Προδιαγράφει την ήττα της. Θα έλεγα ότι παίρνει στην πραγματικότητα αυτό που της αξίζει.

Τρίτο: η χάραξη ενός εναλλακτικού δρόμου απαιτεί συνεπή ενωτικό αγώνα ενάντια στις αντιλαϊκές πολιτικές, χωρίς μισόλογα. Απαιτεί επίσης σύγχρονο κατανοητό λαϊκό λόγο. Κυρίως όμως οφείλει να θεμελιώνεται σε ένα άλλο πλαίσιο πολιτικής, το οποίο θα αμφισβητεί τις συντεταγμένες του συστήματος. Πρέπει δηλαδή να βασίζεται στη διεκδίκηση διαγραφής του χρέους, στην εθνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, στην απελευθέρωση από τα δεσμά της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, στο ριζοσπαστικό εκδημοκρατισμό του πολιτικού συστήματος. Αυτοί μόνο μπορούν να είναι οι πυλώνες που θα εξασφαλίσουν την ανόρθωση του βιοτικού επιπέδου του λαού και την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.

Σκιρτήματα αποδοχής του εναλλακτικού δρόμου υπήρξαν στις τελευταίες εκλογές. Αξίζει να γίνουν κραταιά αντιπολιτευτική δύναμη στις επόμενες εκλογές και δύναμη ανατροπής αργότερα. Εξάλλου, το φαινομενικά στατικό αλλάζει. Η ιστορία διδάσκει ότι σε εποχές κρίσης ο συντηρητισμός ανατρέπεται κάποιες φορές εν μια νυκτί και ας φαντάζει σήμερα πανίσχυρος. Τα πάντα ρει, μην το ξεχνάμε.