Σε συνέντευξή της στον ραδιοσταθμό Στο Κόκκινο 105,5 και στη δημοσιογράφο Τζούλυ Τσίγκα η δικηγόρος και συγγραφέας Όλγα Μοσχοχωρίτου, με αφορμή τα όσα εξελίχθηκαν στη δίκη των βιαστών και δολοφόνων Κούκουρα και Λουντσάι, μιλάει για τις διακρίσεις που υφίστανται οι γυναίκες.
Περισσότερα εδώ.
Μια ευχάριστη κατ’ αρχάς έκπληξη περίμενε τους έγκλειστους λόγω της πανδημίας του κορονοϊού Έλληνες, προσφορά από τον περισσότερο ίσως πληττόμενο κλάδο της παραγωγής και τους σ’ αυτόν εργαζόμενους της χώρας.
Σήμερα, Μεγάλη Πέμπτη, σε συνθήκες πανδημίας, lock down και περιορισμού της κυκλοφορίας πολιτών στο ελάχιστο, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης κλήθηκε για 5η φορά στη ΓΑΔΑ για να απολογηθεί για τη συμμετοχή του στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και μάλιστα για το διάστημα που κυβερνούσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κλήθηκε από το περιβόητο Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος με βαριές και ανυπόστατες κατηγορίες. Πρόκειται για μία υποδιεύθυνση της Κρατικής Ασφάλειας (ΠΔ 1/2001), που κατά τη μνημονιακή περίοδο αναβαθμίστηκε (ΠΔ 42/2011).
Το διήγημα που ακολουθεί προέρχεται από έναν υπό κυκλοφορία τόμο των εκδόσεων Άπαρσις που περιλαμβάνει μικρά – μπονσάι διηγήματα, με τίτλο «Τα διηγήματα του εγκλεισμού».
Παγκόσμια ημέρα θεάτρου σήμερα και το μήνυμα ανατέθηκε στον Shahid NADEEM, κορυφαίο θεατρικό συγγραφέα του Πακιστάν και επικεφαλής του φημισμένου Θεάτρου Ajoka (Σύγχρονο Θέατρο) ο οποίος μας κάλεσε να αντιμετωπίσουμε το θέατρο ως Βωμό, λέγοντας μεταξύ άλλων:
«TZENH KAI MAΡΞ» της Σοφίας Αδαμίδου, βασισμένο στην πλούσια επιστολογραφία της Τζένης Μαρξ με το σύντροφό της και επαναστάτη φιλόσοφο, σε δραματουργική επεξεργασία και σκηνοθεσία της Ρουμπίνης Μοσχοχωρίτη, και την πρωτότυπη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη, στο θέατρο «OLVIO».
Μία νουβέλα πολιτικής φαντασίας ή μήπως μεταλλαγμένης πραγματικότητας, από τον Δημήτρη Μπελαντή. Εκδόσεις «ΑΠΑΡΣΙΣ»
«Ο ΠΑΤΕΡΑΣ», μια παράσταση στηριγμένη στο ομώνυμο έργο του Αύγουστου Στρίντμπεργκ, σε Διασκευή και Σκηνοθεσία Βασίλη Μπισμπίκη, στο Θέατρο Αποθήκη
Ο Χαρίλαος Φλωράκης έλεγε πως «αλήθεια είναι ό,τι συμφέρει το λαό». Το θυμάμαι από τους τίτλους μιας συνέντευξής του στο «ΒΗΜΑ», στα τέλη της δεκαετίας του 1970.
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.