Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ θα ψηφίσει λίαν συντόμως βαριά αντιλαϊκά μέτρα, όση γενναιοδωρία κι αν δείξουν οι Ευρωπαίοι στο θέμα τους χρέους, αν δεν τους αποτρέψουμε!

Δεκαεννέα μνημόνια συνεργασίας και επιχειρηματικές συμφωνίες υπογράφτηκαν μεταξύ ελληνικών και κινεζικών φορέων και επιχειρήσεων. Aποκαλύπτεται η δυναμική του ελληνικού κεφαλαίου στη σύνδεσή του με το διεθνές, σχέδια και τάσεις της κινέζικης οικονομίας και αφορούν μεταξύ άλλων τους τομείς της ναυτιλίας, των συγκοινωνιών, των θαλάσσιων μεταφορών, των κατασκευών, της ενέργειας, των τροφίμων.

Έντονες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις είναι σε εξέλιξη με αφορμή τις προγραμματικές θέσεις του Ντόναλντ Τραμπ για την προστασία και ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας. Στα πλαίσια αυτού του άτυπου διαλόγου ένα κεντρικό άρθρο του περιοδικού The Economist  της 14ης Ιανουαρίου, έξι ημέρες πριν την ορκωμοσία του Ντόναλντ Τραμπ, είναι αφιερωμένο στη σύγχρονη μεταποιητική βιομηχανία (Το άρθρο ΕΔΩ)

Η κρατούσα άποψη είναι πως εξαιτίας της βαθιάς κρίσης που αντιμετωπίζει η Ελλάδα από το έτος 2010, οι επιδόσεις της στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων είναι ανύπαρκτες. Στη βάση αυτή μάλιστα καλλιεργείται η εντύπωση πως θα μπορούσε η ΕΚΤ κυρίως «να τραβήξει την πρίζα από τις ελληνικές τράπεζες».

Η επιλογή του δρόμου της ανεξάρτητης αυτοδύναμης οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης σε εργατική αντικαπιταλιστική κατεύθυνση δεν είναι μια αυθαίρετη σύλληψη, αλλά επιβάλλεται από την κατάσταση των πραγμάτων.

Την Παρασκευή 5 Δεκέμβρη, η πρόεδρος του Δ.Ν.Τ. Κ.Λαγκάρντ, σε ομιλία της στο Σαντίαγκο της Χιλής, τόνισε τρία ζητήματα:

Πληθαίνουν οι αναφορές πολιτικών και οι οικονομικές ενδείξεις ότι η καπιταλιστική κρίση οδεύει προς το τέλος της. Τι αφήνει πίσω και τι ακριβώς σημαίνει ξεπέρασμά της; Του Λεωνίδα Βατικιώτη.

Άραγε υπάρχει κάτι χειρότερο από τα μέτρα αύξησης της φορολογίας και περικοπής των κοινωνικών δαπανών που περιλαμβάνει το τρίτο Μνημόνιο; 

Τα συνολικά κέρδη στις βιομηχανικές επιχειρήσεις της Κίνας μειώθηκαν κατά 4,2 τοις εκατό το Νοέμβριο σε σχέση με το Νοέμβριο του προηγούμενου έτους ανακοίνωσε στις 27 Δεκεμβρίου 2014 η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία στο Πεκίνο. Είναι η μεγαλύτερη πτώση από τον Αύγουστο του 2012, όταν τα κέρδη υποχώρησαν 6,2 τοις εκατό.

Φαίνεται πως οι προσδοκίες για οριστική έξοδο του κεφαλαίου από την καπιταλιστική κρίση και ανάπτυξη τέτοια που να μην αφήνει περιθώρια επιστροφής στην κρίση, δεν ικανοποιούνται.