Ο πολιτισμός στα καλύτερά του λοιπόν, επιχορηγούμενος μάλιστα κι από το Athens Intercontinental. Να αγνοεί την πραγματικότητα, να καλεί σε οντισιόν για διαδήλωση την ώρα που λίγα μέτρα παρακάτω θα συμβαίνει η πραγματική διαδήλωση, η πραγματική ζωή, το πραγματικό μοίρασμα, η ζώσα «περφόρμανς».
Ο Κώστας Μποσταντζόγλου γράφει για τον πατέρα του, τον Μέντη, τον Χρύσανθο, τον Μποστ
Με τίτλο η «Οικονομία της Ουκρανίας», με σχετικό υπότιτλο «Η νέα Ελλάδα στην Ανατολή» και με μία σπαρακτική φωτογραφία μιας γριάς που κλαίει, το βρετανικό περιοδικό The Economist δημοσίευσε στις 12 Μαρτίου 2015 την είδηση για την ανάληψη («έγκριση» στο άρθρο) της «διάσωσης» της Ουκρανίας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ).
Οι «μύθοι» δεν τρομάζουν. Συνήθως εμπνέουν και γι' αυτό και η εξέγερση του Πολυτεχνείου και η παρακαταθήκη ανυπακοής που έχει αφήσει σε αυτή την κοινωνία, αντιμετωπίζονται πολύ απαξιωτικά. Εδώ και δύο-τρία χρόνια, μαθαίνουμε ότι για όλα μας τα δεινά φταίει η «μεταπολίτευση», γενικά και αόριστα ή και συγκεκριμένα, πιο πρόσφατα. Αυτή η αντίληψη, ακόμα και με τα αποσπασματικά ψήγματα αλήθειας που μπορεί να φέρει, κάθε φορά που μετατρέπεται σε κεντρική ανάλυση, γίνεται και ανιστόρητη και επικίνδυνη.
Μικρός αριθμός ατόμων, που κατηγορούνται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και βίαιες επιθέσεις στην ελευθερία του Τύπου αμαύρωσαν με την παρουσία τους τη συγκλονιστική συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι για τα θύματα της τρομοκρατικής επίθεσης στο Charlie Hebdo.
"Η υπόθεση της υποτιθέμενης σύλληψης του Γιώργου Φιλππάκη έκανε φανερό το τεράστιο κενό αξιοπιστίας που κρύβεται στο σύγχρονο τρόπο ενημέρωσης εκατομμυρίων ανθρώπων στη χώρα μας και σε όλο το δυτικό κόσμο".
Τα τελευταία ειδικότερα χρόνια, με ιστοριογραφικά έργα, απομνημονεύματα, βιογραφίες, αφηγήματα, αφιερώματα στον ελληνικό Τύπο, ντοκιμαντέρ, ντοκουμέντα, συνεντεύξεις, ημερολόγια, χρονικά, φωτογραφικά λευκώματα κ.α. το ενδιαφέρον για την Ιστορία κορυφώνεται. Κορυφώνεται και επιστρέφει εδώ, στο πεδίο των σημερινών κοινωνικών αναμετρήσεων και αναζητήσεων.
Η Πρωτομαγιά του 1944 με την εκτέλεση στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής των 200 Κομμουνιστών, μέσα από το βιβλίο - ντοκουμέντο από το Αρχείο του ΚΚΕ, «Πρωτομαγιές 1886 - 1945», της Μέλπως Αξιώτη, γραμμένο το 1945.
Σήμερα, 70 χρόνια απ’ το θάνατό του, υπογραμμίζουμε πως ο ελληνικός λαός έχει τελεσίδικα αποφασίσει ποιος είναι ο Άρης Βελουχιώτης και τον έχει κατατάξει στις πιο τιμητικές θέσεις που βρέθηκε ποτέ λαϊκός ηγέτης.
Η στάση του Βελουχιώτη απέναντι στους Βρετανούς έδενε πλήρως με την αντίληψή του, ότι ο αντικατοχικός αγώνας σύντομα θα μετατρεπόταν σε εσωτερικό αγώνα εναντίον των λυκοσυμμάχων και της ντόπιας αντίδρασης. Ο λόγος του στην απελευθερωμένη Λαμία, είναι μια αγωνιώδης έκκληση να τεθεί το ζήτημα της εξουσίας.
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.