Για το λάιβ του Johnie Thin Trio στο Underflow και για την ανάγκη για μουσική, όταν συμβαίνουν τα χειρότερα.
I love to see the towns a-passin by
and to ride these rails ‘neath god’s blue sky
let me travel this land from the mountains to the sea
‘cause that’s the life I believe he meant for me
22 Δεκέμβρη. Καλλιρρόης, στο υπόγειο του Underflow. Ακούω τα μπλουζ του αμερικάνικου Νότου. Ακούω τη μουσική που παίζουν τρεις φίλοι. Στο μυαλό μου έρχονται συνέχεια εικόνες της λεωφόρου από πάνω μας. Εικόνες της Αθήνας και ήχοι της Αμερικής. Η μουσική του Johnie Thin Trio δε με ταξίδεψε σε κανένα Μισισιπή, σε καμία Αριζόνα. Δε με έκανε να ξεχάσω λίγο τα δικά μας. Αντιθέτως. Έβαλε δύο πραγματικότητες τη μια πλάι στην άλλη κι έμεινα εγώ ανάμεσα να προσπαθώ να τις ταιριάξω. Ήθελα να ακούω αυτή τη μουσική και να βλέπω τα αυτοκίνητα να τρέχουν στη λεωφόρο νύχτα. Να ακούω τη φυσαρμόνικα και να κοιτάζω τους ανθρώπους να περνούν διαβάσεις, να περιμένουν σε στάσεις. Γιατί αυτή η μουσική είναι εκείνη των ανθρώπων, εκείνη της ζωής. Της ζωής που δε σταματά κι ας συμβαίνουν τα χειρότερα. Μέσα από αυτά τα χειρότερα γεννήθηκε το μπλουζ κι όσο ζορίζουν κι εδώ τα πράματα, τόσο περισσότερο γίνεται και δικό μας κομμάτι. Και χαίρομαι που ο Γιάννης, ο Νίκος κι ο Πέτρος είναι εδώ, τώρα, και παίζοντας με αγάπη, με δόσιμο σωστό και αλητεία τις μουσικές της άλλης Αμερικής, κάνουν κι η ανάγκη τους να συναντάει τη δική μας.
Σπύρος Ανδρεόπουλος
Το Johnie Thin Trio είναι:
Κιθάρα, τραγούδι: Johnie Thin (Γιάννης Μανιάτης)
Κοντραμπάσο: Πέτρος Λαμπρίδης
Ντραμς: Nίκος Παπαβρανούσης
Για τη δεξιοτεχνία στο παίξιμο της τριάδας, ο μουσικός Λάμπρος Παπαλέξης, παλιά καραβάνα της αθηναϊκής ροκ σκηνής, έκανε το παρακάτω σχόλιο:
«Μη ανταλλάσσοντας κοπλιμέντα… Με τα σαγόνια μου στο πάτωμα και με σηκωμένη την τρίχα έχω να πω πως τέτοιο διαμαντένιο ”σκουπίδι” έχω να ακούσω ζωντανά απο το Paradiso στο AMSTERDAM το 1989 απο τους Cowboy Junkies… Και δεν θυμάμαι να άκουσα τέτοιο δεξί χέρι τουλάχιστον από την εποχή που ο Μανώλης Αγγελάκης των σημερινών Illegal Operation ήταν στην ηλικία του Γιάννη ίσως και πιο πριν… Για τα παιδιά που τον συνόδευσαν δεν θα το συζητήσω, δεν ξέρω ποιος κολακεύει ποιον παίζοντας ο ένας με τον άλλον… Άφωνος»
Φωτογραφίες: Γιάννης Καρνεσιώτης
