Θα υπάρχουμε πάντα,
και την ωραία μας νειότη θα ζηλεύει η Ιστορία,
με όλα τα σώματα θα σε ποθώ.
Κι από πιο καθαρή ελπίδα θα σε βλέπω
όταν γυρίζεις από τους νεαρούς κόσμους σου
φέρνοντάς με εδώ, στη γέννησή μου.
Κι ένα παραλήρημα ζωντανής έκστασης θα γελάει
πάνω στην άσφαλτο και το χώμα.
Θα υπάρχουμε πάντα, και καμιά νειότη δε θα μας γελάσει.
Όμως οι σκέψεις κι οι ιδέες κουράζονται
κι αποσύρονται στο μέλλον,
όταν μένουμε διστακτικοί μπροστά τους,
δισταχτικοί κι αμέτοχοι, ανίκανοι να λύσουμε το πάθος στην πράξη,
γέροι στον εγωισμό μας,
και τότε πίνουμε μια ζωή σ’ ένα βράδυ,
σε μια στιγμή παραφοράς, χωρίς ελπίδα.
Κρυφά κι υπάκουα ντύνουμε το ωραιο γυμνό κορμί, ώσπου να γεράσει και ν’ αφανιστεί.
Δημιουργοί των πραγμάτων και των σκέψεων, εσείς,
τι ο άνθρωπος ελπίζει απ’ αυτήν την ζωή,
αν δεν μπορεί να μικραίνει και να μεγαλώνει τον χρόνο,
να μπαίνει μέσα στους τοίχους των αιώνων και να ξαναγυρίζει,
αστράφτοντας ομορφιά,
σ΄ όλους τους μεταλλαγμένους χώρους,
φτιάχνοντας, από τον πλούτο των φτωχών ζωών μας, τον εαυτόν του.
Ω λύπη και στενοχώρια, τι άλλο είσαι;
Πρέπει να επιστραφούν πίσω οι πράξεις μας
να τις αναλογιστούμε ένα βράδυ ελπίδας, το καλύτερο.
Φυλάξτε μας από τις αγνές προθέσεις, δίχως σκέψη,
κι από τα σκοτεινά ασαφή οράματα, που μπερδεύονται με των εχθρών μας.
Ολόκληρος είναι ο κόσμος,
κι αυξάνεται…
Νίκος Στάμης, Δημοσθένης, (εκδ. Καστανιώτη), 1986
Ο Νίκος Σταμάτης, όπως είναι το κανονικό του όνομα, έστειλε το τελευταίο μήνυμα στην ποίηση και σ’ εμάς την Τρίτη 15 Δεκέμβρη. Οι αναγνώστες του ΚΟΜΜΟΝ τον έχουν συναντήσει ποιητικά όταν δημοσιεύτηκε το ποίημά του Ο κολυμβητής του πρωινού.
Ήταν μέλος της ΚΝΕ από τη δικτατορία και εν συνεχεία στη μεταπολίτευση, του ΚΚΕ. Το Νοέμβρη του 1989 αποχώρησε στη διάσπαση που οδήγησε στη δημιουργία του ΝΑΡ. Ήταν συμμέτοχος εκείνου του κομμουνιστικού ρεύματος που διαμορφώθηκε στη νεολαία στο τέλος της δεκαετίας του ’60 αρχή του ’70, και το οποίο διεκδίκησε την κομμουνιστική επαναφορά, κατ’ αρχήν στο ΚΚΕ και εν συνεχεία στο ΝΑΡ. Οι στίχοι που παρατίθενται εκφράζουν με βαθύτητα την αναζήτηση, την αγωνία και τις προσδοκίες στα τέλη της δεκαετίας του ’80. Δεν ακολούθησε τους ίδιους προβληματισμούς στα επόμενα χρόνια. Παρέμεινε όμως μαχόμενος ποιητής και δημιουργός. Στις αρχές τις δεκαετίας του ’90 κυκλοφόρησαν από τις Αχαϊκές εκδόσεις τρία μεγάλα συνθετικά ποιήματα: Μαθητεία στον Διονύσιο Σολωμό, Ο άλλος μύθος της Ηρός και Χάσματα στο χρόνο. Το 2004 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη η μετάφραση των 14 Ολυμπιόνικων ύμνων του Πίνδαρου με εισαγωγή και σχόλια, με τίτλο Το υπέρτατο νόημα της δόξας. Το 2013 από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφόρησε η ποιητική του συλλογή Μορφογενέσεις.
Κηδεύτηκε στην Πάτρα το μεσημέρι της Τετάρτης 16 Δεκεμβρίου.
Ο πίνακας του Ilya Repin με τίτλο «Απρόσμενοι επισκέπτες» ολοκληρώθηκε το 1888. Πηγή: Wikimedia Commons
