Η δυσκολία εξόδου από την κρίση εκφράζεται και αποκαλύπτεται στις λεγόμενες «επενδύσεις πάθους» των πολυεκατομμυριούχων που αφορούν την τέχνη, τα αεροπλάνα, τα ακριβά ακίνητα, νησιά, επαύλεις και σούπερ γιοτ, ταξίδια και το γκολφ.
Ακόμη κι αν δεν υπήρχε έπρεπε να δημιουργηθεί! Η οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2008 πλήττοντας άλλες χώρες λιγότερο (ΗΠΑ) κι άλλες περισσότερο (Ευρωπαϊκές) αποδείχθηκε η πιο αποτελεσματική μηχανή αύξησης των εισοδηματικών ανισοτήτων κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους.
Του Λεωνίδα Βατικιώτη
Και το όνομα αυτού… «δίκαιη ανάπτυξη»! Εμφανίζεται ως το αντίβαρο στα αλλεπάλληλα μνημονιακά πολυνομοσχέδια που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τη λαίλαπα των νέων και παλιών μέτρων.
Κρισιακά φαινόμενα στην καρδιά της ευρωπαϊκής οικονομίας.
Δυσοίωνες προβλέψεις για την ελληνική οικονομία. Δεν αποκλείστηκε το ενδεχόμενο υποτροπής της ελληνικής κρίσης. Επιδείνωση των βασικότερων μεγεθών της ελληνικής οικονομίας, την οποία χρεώνεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι κίνδυνοι καθοδικής πορείας της παγκόσμιας οικονομίας εμφανίζονται πιο σαφείς, σε σχέση με λίγους μήνες πριν.
Ο Klaus Schwab, ιδρυτής και Εκτελεστικός Πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός σημείωνε στις 10 του περασμένου Μάρτη: «Σχεδόν τα πάντα που κάποτε ξέραμε αλλάζουν...»
Δικαιολογημένα όταν ο τραπεζικός γίγαντας της Ευρωζώνης χάνει σε αξία το 90% της τιμής της μετοχής του (από 100 ευρώ σε 10,6) τότε όχι μόνο η Γερμανία, αλλά ολόκληρη η Ευρωζώνη αρχίζει να τρέμει. Πολύ περισσότερο μάλιστα όταν η καγκελάριος της Γερμανίας κ. Μέρκελ δεσμεύεται δημόσια ότι δεν πρόκειται το κράτος να τρέξει να την σώσει (bail out).
Γίνεται σιγά-σιγά φανερό πως τα τεράστια ποσά δημόσιου χρήματος που οδεύουν στις τράπεζες για λόγους ρευστότητας και εξυγίανσης του τραπεζικού συστήματος συνιστούν μία ακόμα απάτη.
Πώς αντιμετωπίζουν δύο δημοσιογράφοι του MEGA επιβαίνοντα στο φλεγόμενο Norman Atlantic
Ακολουθεί σύνοψη της ομιλίας που έκανε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Ερίκ Τουσέν στις 14 Ιανουαρίου 2016.
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.