Οι αγώνες των εργαζομένων στην Γαλλία έβγαλαν στον δρόμο πάνω από δυο εκατομμύρια εργαζόμενους ενάντια στην συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση του Μακρόν, που στην ουσία είναι ο τρόπος των γερακιών του νεοφιλελευθερισμού να μειώσουν στο ελάχιστο τις συντάξεις καθώς για ορισμένες κατηγορίες από συντάξεις θα μετατραπούν σε επιδόματα φτώχιας. Το θέμα δεν είναι απλά τα δυο χρόνια παραπάνω που θα χρειαστούν οι Γάλλοι εργαζόμενοι για να συνταξιοδοτηθούν αλλά ότι το χρονικό σημείο κατά το οποίο οι εργαζόμενοι μπορούν να συνταξιοδοτηθούν χωρίς μειώσεις στη σύνταξη από 62 πάει στα 64 υπό την προϋπόθεση να έχουν εργαστεί επί 43,5 χρόνια!

Τα δυο εκατομμύρια απεργών και διαδηλωτών που βρίσκονται στους δρόμους δεν θέτουν μόνο το συνταξιοδοτικό στα αιτήματα τους. Η εργατική τάξη έχει ξεσηκωθεί ενάντια στην συνολική αντεργατική της πολιτική της κυβέρνησης Μακρόν, την καταστολή, την καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων της. Οι αγώνες αυτοί στέλνουν στην εργατική τάξη της Ευρώπης πολλά ελπιδοφόρα μηνύματα που πρέπει να αξιοποιηθούν.

Τα κύρια χαρακτηριστικά του αγώνα των Γάλλων εργαζομένων είναι η διάρκεια και η εναλλαγή των μορφών πάλης, οι επαναλαμβανόμενες απεργίες σε μεγάλους  σημαντικούς κλάδους και μεγάλους χώρους δουλειάς, με αποφασισμένες απεργιακές φρουρές που προχωρούν σε αποκλεισμούς σε βιομηχανικές ζώνες, λιμάνια, διόδια, σιδηροδρόμους. Με μαχητικές μορφές πάλης και ακτιβισμούς που έφταναν στην εισβολή στο χρηματιστήριο και την Louis Vuitton

Des manifestants envahissent la Bourse de Paris a La Défense contre la réforme des retraites #manif20avril #greve20avril pic.twitter.com/r2FtGR5Qt9

— Luc Auffret (@LucAuffret) April 20, 2023

 Μια άλλη σημαντική πλευρά είναι η εργατική και λαϊκή αλληλεγγύη απέναντι στην επιχείρηση λάσπης από την κυβέρνηση Μακρόν που δεν κατάφερε να συκοφαντήσει τους εργαζόμενου αφού η μεγάλη πλειοψηφία των Γάλλων υποστηρίζει τους αγώνες των εργαζομένων. Η άγρια καταστολή και οι επιστρατεύσεις των απεργών δεν κατάφεραν να λυγήσουν τους απεργούς και τους διαδηλωτές παρά τις επιθέσεις των ΜΑΤ, τις εκατοντάδες συλλήψεις και απαγορεύσεις των διαδηλώσεων.

Paris, France ??

“If you want a picture of the future, imagine a boot stamping on a human face— forever.”

~ George Orwell, 1984 pic.twitter.com/GhVpUEcWa— James Melville (@JamesMelville) March 23, 2023

Τα παραπάνω χαρακτηριστικά που σφράγισαν τους αγώνες των εργατών δεν προέκυψαν ξαφνικά. Οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις μέσα στα συνδικάτα επέβαλαν την αγωνιστική ταξική γραμμή σε μαζικές συνελεύσεις απέναντι στην λογική του διαλόγου και της κοινωνικής συναίνεσης που πρέσβευε η ηγεσία της CGT.

Μεγάλες ομοσπονδίες όπως των εργαζομένων χημικής βιομηχανίας, το Εργατικό Κέντρο της Μασσαλίας, πρωτοβάθμια σωματεία και ταξικά ρεύματα όχι απλά πρωτοστάτησαν στο να έχει ο αγώνας διάρκεια και προοπτική αλλά έβαλαν την σφραγίδα τους ώστε να βρει αγωνιστική οργανωμένη διέξοδο η λαϊκή οργή.

Σε αυτές τις συνθήκες όξυνσης της ταξικής πάλης στην Γαλλία πραγματοποιήθηκε το 53^ο Συνέδριο της CGT και όπως ήταν φυσικό αυτό που κυριάρχησε ήταν το με ποια στρατηγική θα προχωρήσει η ομοσπονδία μπροστά στις μεγάλες μάχες που θα ακολουθήσουν. Αν η γραμμή της ομοσπονδίας θα παραμείνει αυτή του ρεφορμιστικού συμβιβασμού και του διαλόγου με την κυβέρνηση που απλά θέλει να κερδίσει χρόνο ή θα υιοθετηθεί η ταξική γραμμή που αποτελεί την καύσιμη ύλη των μεγάλων και παρατεταμένων αγώνων της γαλλικής εργατικής τάξης.

Επικεφαλής των ταξικών δυνάμεων που έδωσαν την μάχη ήταν ο Olivier Mateu , συνδικαλιστής στα Διυλιστήρια, γραμματέας στην περιοχή Bouches-du-Rhone, και ο Emmanuel Lépine, γραμματέας του συνδικάτου εργατών χημικών Σιδηροδρόμων, Ενέργειας. Προηγούμενα ο Olivier Mateu και ο Emmanuel Lépine το 2019 είχαν ιδρύσει μαζί με άλλες ταξικές δυνάμεις μια οργανωμένη τάση στα πλαίσια της CGT την Unité CGT.

Οι θέσεις που έχουν διατυπωθεί από την Unité CGT είναι της υπέρβασης της γραφειοκρατίας μέσα από συνελεύσεις βάσης το διπλό καθήκον της μαχητικής υπεράσπισης των εργαζομένων για τους μισθούς , τον χρόνο εργασίας, τις συνθήκες δουλειάς κ.λπ., όπου θα συνδέονται με τον αγώνα για την χειραφέτηση της τάξης μέχρι την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Προτείνουν ακόμα εθνικοποίηση πολλών βασικών τομέων της οικονομίας σε τράπεζες, μεταφορές, ενέργεια, φαρμακευτική βιομηχανία, μεγάλους βιομηχανικούς τομείς. Αυτές τις θέσεις οι ηγέτες της Unité CGT τις ζύμωσαν πριν από το συνέδριο, μέσα στις μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις, οργανώνοντας σε μια σειρά από πόλεις της χώρας συνδικαλιστικές συναντήσεις με μεγάλη συμμετοχή, θέτοντας το βασικό ερώτημα: τι Συνομοσπονδία έχουμε ανάγκη.

 Οι ταξικοί συνδικαλιστές στην πρώτη μέρα του συνέδριου κατήγγειλαν τις αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις που σκόπευαν στον αποκλεισμό από τα όργανα της ομοσπονδίας των εκπρόσωπων της ταξικής πτέρυγας ενώ εκφράστηκε παράλληλα η μεγάλη δυσαρέσκεια για την απερχόμενη ηγεσία της CGT, για τη λογική του συμβιβασμού και της κοινωνικής συναίνεσης που ακολούθησε τα προηγούμενα χρόνια.