Την Πέμπτη 25 Μαρτίου του σωτήριου {;} έτους 2021 η ειρωνεία στο κέντρο της πόλης και στα τηλεοπτικά παράθυρα μας ήταν παραπάνω από προφανής. Η ελληνική κυβέρνηση (και η άρχουσα τάξη) γιόρταζαν πανηγυρικά τα 200 χρόνια της ελληνικής επανάστασης και της κήρυξης της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας με το λαό σε εγκλεισμό.
Όσο οι ειδήσεις των 7, των 8, των 9 (έχουμε πλουραλισμό πλέον στο χρόνο καθώς (και γιατί) δεν έχουμε στο περιεχόμενο) πέφτουν στην ανυποληψία, τόσο ανεβαίνει η πυκνότητα των ριάλιτι στις μικρές μας οθόνες, και πιθανόν η θεαματικότητα τους.
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.