Ας συνεχίσουμε τη συζήτηση περί της δημοκρατίας, η οποία έχει μετατραπεί σε κεντρική στη ζωή μας και ως φαίνεται θα μας απασχολήσει ακόμα πιο έντονα το επόμενο διάστημα, καθώς οι λεγάμενοι δείχνουν αποφασισμένοι να επιβάλλουν το νόμο τους και την τάξη τους με κάθε τρόπο.

 Χθες Τρίτη 9 Μαρτίου το απόγευμα στη Νέα Σμύρνη πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας κατά της αστυνομικής βίας και του κράτους της αστυνομίας.

Η 8 Μάρτη ως ημέρα της γυναίκας είναι μια υπενθύμιση της διεκδίκησης ολόκληρου τ’ ουρανού. Καθώς το άλλο μισό τ’ ουρανού, τ’ ουρανού μας, συνθλίβεται στην επαφή του με τη γη. Η γυναίκα ως όνειρο, έρωτας, στίχος και ποίημα, εξαφανίζεται στην απτή καθημερινότητα, του σπιτιού και της εργασίας. Κι έτσι ο ουρανός μένει ορφανός ομορφιάς. Και περιεχομένου.

Υπάρχουν πολλά και ενδιαφέροντα ζητήματα τα οποία ανασύρονται στη σκέψη μας ως θεατών του δράματος - στην επικαιρική σκέψη μας, καθώς ο βομβαρδισμός των εφήμερων πληροφοριών, το μίξερ όπου αλέθονται τα σπουδαία και τα ασήμαντα και γίνονται ένας πολτός, δεν μας επιτρέπει να σπουδαιολογούμε τα γεγονότα!

Η ιστορία με τον Δημ. Λιγνάδη δεν είναι υπόθεση Λιγνάδη. Είναι πολύ πιο σημαντική και ευρεία. Το πρωταγωνιστικό πρόσωπο συγκεντρώνει τα φώτα (και, εν προκειμένω τα πυρά), συχνά για να μείνει απ’ έξω το υπόλοιπο σκηνικό. Πως φωτίζεται στη σκηνή του θεάτρου ο πρωταγωνιστής και σκιάζεται η υπόλοιπη, τόσο που μόνο οι πρώτες σειρές μπορούν κάτι να ξεδιακρίνουν από τα συμβαίνοντα  εκεί;

Στην περίπτωση μας λοιπόν κάποιοι πρέπει να παίξουν το ρόλο των θεατών των πρώτων σειρών και να μεταδώσουν στις πίσω τι κρύβουν οι έντονοι προβολείς.

Το κράτος δολοφονεί εν ψυχρώ και συνειδητά. Δεν πρόκειται για το πείσμα της οικογένειας που θέλει να εκδικηθεί.

Το σίριαλ γίνεται ακόμα πιο συναρπαστικό. Περιέχει βέβαια πολύ σκληρές σκηνές βίας και σεξ αλλά εκτίθεται σε κοινή θέα χωρίς σήμανση, κάτω των 8, των 12, των 16…

Μια φουρτούνα μαίνεται στα τηλεοπτικά παράθυρα, αλλά μια τεράστια καταιγίδα συντελείται σε ψυχές ανθρώπων.

«Όλα είναι ατμός, Θρασύβουλας»… Το είχε προβλέψει ο ελληνικός κινηματογράφος Από το 1961 είναι η ταινία «Ο ατσίδας» (όπου διατυπώθηκε και η παροιμιώδης έκφραση «στρίβειν δια του αρραβώνος», της ίδιας κατηγορίας, των σχέσεων που γίνονται ατμός) αλλά το 2021 βρίσκει τη πλήρη δικαίωσή της η «φιλοσοφία» του Θανάση Βέγγου, Θρασύβουλα, στο εξοχικό κέντρο όπου  φωλιάζει ο έρωτας.

Ενώ η πανδημία μαίνεται και η οικονομική κρίση σοβεί η ελληνική κοινωνία βρίσκεται αντιμέτωπη με το κύμα αποκαλύψεων για σεξουαλικές κακοποιήσεις. Μια επώνυμη καταγγελία, της Σοφίας Μπεκατώρου, ακολούθησαν άλλες εξ ίσου σημαντικές και αποκαλυπτικές. Ασφαλώς, έχει ενδιαφέρον να επισημάνει κανείς πως, ενώ η ολυμπιονίκης είχε κάνει αυτήν την καταγγελία κάποιους μήνες νωρίτερα μόνο όταν η διένεξη του αρμόδιου υφυπουργού με την Ομοσπονδία Ιστιοπλοϊας και οι άλλες επιδιώξεις του για κομματική άλωση των αθλητικών ομοσπονδιών το επέτρεψαν ανασύρθηκε, προκειμένου να εξυπηρετήσει το σκοπό του πολιτικού.

Τις τελευταίες ημέρες καταγράφηκαν δυο περιστατικά τα οποία δείχνουν να είναι αντίθετης κατεύθυνσης αλλά στην ουσία τους δεν είναι.