Μνημείο υποκρισίας
17 Οκτώβρη του 2014
Οι New York Times δημοσιεύουν άρθρο με τίτλο «Ο Λευκός Οίκος προς περικοπή της χρηματοδότησης επικίνδυνων βιολογικών μελετών» (White House to Cut Funding for Risky Biological). Στο άρθρο επισημαίνεται πως «Εν μέσω διαμάχης για επικίνδυνες έρευνες και πρόσφατα εργαστηριακά ατυχήματα, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε την Παρασκευή ότι θα αναστείλει προσωρινά κάθε νέα χρηματοδότηση για πειράματα που έχουν σχεδιαστεί για να δοκιμάσουν ορισμένους μολυσματικούς παράγοντες καθιστώντας τους πιο επικίνδυνους. Ενθάρρυνε επίσης τους επιστήμονες που εμπλέκονται σε τέτοιες μελέτες των ιών της γρίπης, του SARS και των MERS να παύσουν οικειοθελώς τη δουλειά τους…».
Η προτροπή αυτή είναι μνημείο υποκρισίας.
Παραφράζοντας τα τελευταία λόγια της απολογίας του Μπουχάριν θα μπορούσαμε να πούμε πως έρχονται στιγμές που ο άνθρωπος αναρωτιέται, ζω αλλά στο όνομα τίνος ζω; Κι αν πεθάνω, στο όνομα τίνος θα πεθάνω;
Το Πολυτεχνείο, αυτός ο αιώνιος έφηβος, συνέχισε, εδώ και στο 2020, να επιδρά στις πολιτικές εξελίξεις, στις πολιτικές της Αριστεράς και των αστικών κομμάτων ακόμη και σε καθημερινές συμπεριφορές.
Εξέφρασε, άλλη μια φορά, μύχιες επιδιώξεις, δικαιώματα και ελπίδες της νεολαίας και του λαού, συνέδεσε με ένα θαυμαστό τρόπο τις καλλίτερες στιγμές του παρελθόντος με το δύσκολο παρόν και το αινιγματικό μέλλον του χειραφετητικού κινήματος της νεολαίας και των ανθρώπων του μόχθου.
Αυτό το νήμα ήθελε και θέλει να κόψει, εκεί θέλει να χτυπήσει, με αυτό το κοινωνικό φαινόμενο ήθελε και θέλει να καθαρίσει μια και καλή, με εντολή Μητσοτάκη, ο πολιτικός άνθρωπος της πρεσβείας στο υπουργείο Δημόσιας Αταξίας και Καταναγκασμού.
Και απέτυχε.
Γιατί η φετινή επέτειος εξέφρασε τη συνέχεια και κυρίως την ανάπτυξη στο περιεχόμενο των συνθημάτων και των στόχων του εργατικού, του νεολαιίστικου κινήματος και της αριστεράς.
Από τη μια εμφανίζεται ξανά και ξανά ο μουσουλμανικός φονταμενταλισμός με όλα του τα παρακλάδια, ISIS, Al Kainta, Τζιχαντιστές γενικότερα.
Ομοτράπεζοι στα νέα γραφεία του Συνδέσμου Βιομηχανιών Ελλάδος (ΣΒΕ) ήταν ο Πομπέο, ο αναπληρωτής πρωθυπουργός της Βόρειας Μακεδονίας, Φατμίρ Μπιτίκι, ο Κέιτ Μπάιρνς πρέσβης των ΗΠΑ στη Βόρεια Μακεδονία, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Βόρειας Μακεδονίας, Λιούπκο Νικολόφσκι, ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κ. Χατζηδάκης, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, αρμόδιος για θέματα ενέργειας, Φράνσις Φάνον, o Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας, Φίλιπ Ρίκερ κι ο Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα, Τζέφρι Πάιατ, ο Έλληνας υφυπουργός Εξωτερικών, αρμόδιος για την οικονομική διπλωματία, Κώστας Φραγκογιάννης, η γενική γραμματέας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών, Αλεξάνδρα Σδούκου, η διοίκηση των Ελληνικών Πετρελαίων από ελληνικής πλευράς, ο υπουργός Οικονομικών της Βόρειας Μακεδονίας, και..
Οι εξελίξεις στη ανατολική Μεσόγειο και η διατηρούμενη επιδείνωση των ελληνοτουρκικών, ειδικά, σχέσεων θέτουν ευθέως επί τάπητος το διπλό ενδεχόμενο ενός εκτεταμένου πολεμικού επεισοδίου πριν από έναν επώδυνο συμβιβασμό. Επώδυνο σε σχέση φυσικά με τη διάτρητη και δίχως αρχές ελληνική κυβερνητική πολιτική σε ό,τι αφορά τη διευθέτηση της ΑΟΖ, της υφαλοκρηπίδας ακόμη και της κατάστασης των νησιών του ανατολικού Αιγαίου.
Θέλουμε να μιλήσουμε για τον κομμουνισμό της εποχής μας, την αναγκαία αλλά όχι δεδομένη προοπτική. Θέλουμε να μιλήσουμε ταυτόχρονα για την καθημερινή επιβίωση και τον αγώνα γι’ αυτήν.