Το Kommon στο πλαίσιο της (όσο γίνεται πιο) αντικειμενικής ενημέρωσης για την κατάσταση που επικρατεί και τα μέτρα που παίρνονται στον κόσμο για την αντιμετώπιση της πανδημίας παρουσιάζει περίληψη της απόφασης του ΠΓ του ΚΚ Κούβας η οποία δημοσιεύτηκε στην Granma την Τετάρτη, 25 Μάρτη.

Είναι βράδυ Κυριακής και έχω μπροστά μου την ιστοσελίδα coronavirus.jhu.edu την οποία συγκρότησαν ο καθηγητής Μηχανολογίας και Συστημάτων Μηχανικής στο πανεπιστήμιο Johns Hopkins, Lauren Gardner, με τη μεταπτυχιακή φοιτήτρια Ensheng Dong.

«Όλα δείχνουν, σημείωνε ο Παπαχελάς στη Καθημερινή στις 20 του Γενάρη, ότι θα φτάσουμε στη «στιγμή της αλήθειας. Το αν αυτό θα γίνει έπειτα από μια μεγάλη ένταση ή όχι, θα φανεί ….»

Συστατικό στοιχείο αυτής της «αλήθειας» είναι οι ελληνοϊσραηλινές σχέσεις, το «γιατί» και το «πώς», καθώς το Ισραήλ είναι δομικό στοιχειό των εμπλεκομένων μερών.

Ο ελληνικός κρατικός σχηματισμός, εδώ και οκτώ περίπου χρόνια, κινείται στον αστερισμό του νέου ισραηλινού «αμυντικού» δόγματος.

Σιγά αλλά σταθερά, μέρα με τη μέρα, συγκροτούνται τα στρατόπεδα στην ευρύτερη περιοχή της νοτιοανατολικής Μεσογείου. Οι αντιθέσεις εκδηλώνονται και παίρνουν μορφή και περιεχόμενο ενός διευρυνόμενου πλέγματος στο οποίο περιπλέκονται όλες οι μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία), οι ισχυρές δυνάμεις της περιοχής (Τουρκία, Αίγυπτος, Ισραήλ, Κατάρ) και η Ελλάδα. Το επίκεντρο είναι η Λιβύη και η θάλασσα της εξ αιτίας των υψηλών αποθεμάτων σε πετρέλαιο και αέριο και ακολουθούν η Ελλάδα και η Κύπρος.

Τώρα πια που οι θάλασσες δεν είναι μόνο δρόμος ταξιδιών και περιοχές αλιείας αλλά διαφιλονικούμενα ενεργειακά οικόπεδα που ορίζει (εν πολλοίς αυθαίρετα) η κάθε χώρα όπως οι καουμπόηδες στην άγρια Δύση: Από δω ως που έφτανε το μάτι τότε, από δω ως που επιτρέπουν το σκάψιμο στους βυθούς τα σύγχρονα θερμοαντοχικά υλικά, η σκληρότητα και η ισχύς άντλησης των πρωτόγνωρων αντλητικών μηχανών.

Αλλά τι ακριβώς σχεδιάζει η Τουρκία υπό το ΑΚΡ και τον Ερντογάν στην περιοχή;

Το ενδιαφέρον για την ιστορία έχει να κάνει κυρίως με αυτά που έρχονται. Έχει δηλαδή να κάνει με την αχαλίνωτη καπιταλιστική βαρβαρότητα, την εύθραυστη και αντιφατική ριζοσπαστικότητα, την κρισιμότητα ενός ιδιαίτερα μετά την κρίση ρευστού κόσμου που σημαδεύεται από την εκτίναξη όλων των βασικών του αντιθέσεων. Η ίδια η τάση αναζήτησης, επανεκτίμησης και επανάκτησης της ιστορίας είναι μια αντικειμενική ανάγκη, που είτε θα καλυφθεί τελικά από την ηγεμονία της αντιδραστικής ιστορικής αναθεώρησης με τις διάφορες παραλλαγές της, είτε θα σφραγισθεί από το εγχείρημα ενός νέου εργατικού πολιτισμού της κομμουνιστικής επανίδρυσης.

Τα πράγματα λοιπόν εξελίσσονται, η κατάσταση αλλάζει.

"… Μέσα στο μυαλό μου, κυριάρχησε ένας στίχος από το ινδικό έπος του  "Bhagavad-Gita" στην οποία ο Krishna προσπαθεί να πείσει τον πρίγκιπα ότι πρέπει να κάνει το καθήκον του: "Είμαι ο θάνατος: ο καταστροφέας των κόσμων" σημειώνει στο ημερολόγιο του ο Οπενχάιμερ, ο νομπελίστας πυρηνικός φυσικός και επικεφαλής τότε του προγράμματος ανάπτυξης των πυρηνικών όπλων των ΗΠΑ.

Καθώς διαβάζεις αυτό το βιβλίο δεν νοιώθεις μόνο «σαν να μπαίνεις στην Ιστορία παίρνοντας μέρος σε μια διάρρηξη» όπως υπογράμμιζε ο Olivier Moyssellard στο γαλλικό Τηλέραμα. Ένα διαφορετικό φως  αισθάνεσαι να σε λούζει που πέφτει πάνω στην Ιστορία και σου την αποκαλύπτει ξανά.

Μούγγα. «Ούτε μιλιά, μηδέ’ αθιβολή» που λέμε στα Χανιά τόσο από τον νυν κυβερνήτη της Κυψέλης όσο και από τον φέρελπι κυβερνήτη του Χάρβαρντ.

Κι όμως. Όσο ο ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης της χώρας γίνεται θετικότερος τόσο το αποκρουστικό τους πρόσωπο μεγεθύνεται και καταλαμβάνει την εικόνα.

Δεν παίζονται…

Στον κεντρικό πύργο της Παναγίας των Παρισίων το νερό έσταζε από την οροφή με αποτέλεσμα να υφίσταται φθορές ο σκελετός της στέγης. Η πέτρινη πρόσοψη είχε υποστεί φθορές εξαιτίας και της ατμοσφαιρικής ρύπανσης. Οι δυο πλαϊνοί πύργοι στηρίζονταν από υποστυλώματα. Τα περίφημα γλυπτά, από τα οποία τρέχει το νερό, έχουν χάσει την πλαστικότητά τους, η σκαλωσιά προς αυτά, ασυντήρητη, είχε αντικατασταθεί από μια ξύλινη.