Τέσσερις από τους πέντε διευθυντές του τμήματος της Κομισιόν που είναι υπεύθυνο για τις χρηματοπιστωτικές μεταρρυθμίσεις στην ΕΕ από την κρίση του 2008 και μετά - όταν έφυγαν από την Κομισιόν - πήγαν να δουλέψουν για χρηματοπιστωτικές εταιρείες ή εταιρείες λόμπινγκ που τις εκπροσωπούν.

Για άλλη μια φορά, η προοπτική του να πάνε αλλιώς τα πράγματα στην Ευρώπη παίζεται στη Γαλλία.

Στις 14 Φλεβάρη 1939 – ενάμιση μήνα πριν πέσει η Μαδρίτη - η Ελβετία έγινε η πρώτη δημοκρατία στον κόσμο που αναγνώρισε το στρατηγό Φράνκο ως το μόνο νόμιμο εκπρόσωπο του ισπανικού κράτους. Σε όλη τη διάρκεια του εμφυλίου, οι πρόγονοι των σημερινών τραπεζικών κολοσσών της Ελβετίας Crédit Suisse και UBS παρείχαν δάνεια στον Φράνκο, παραβιάζοντας το επίσημο εμπάργκο που είχε κηρύξει η ελβετική κυβέρνηση. Μετά το τέλος του πολέμου, δεκάδες Ελβετοί που είχαν πολεμήσει στο πλευρό της ισπανικής δημοκρατίας αφέθηκαν να βασανιστούν στις φασιστικές φυλακές εγκαταλειμμένοι από την κυβέρνησή της χώρας τους. Οι δε εκατοντάδες Ελβετοί εθελοντές που  κατάφεραν να επιστρέψουν στη χώρα τους καταδικάστηκαν σε πολύμηνες φυλακίσεις και στερήθηκαν των πολιτικών τους δικαιωμάτων γιατί παραβίασαν τον ελβετικό νόμο που απαγόρευε την κατάταξη σε ξένο στρατό χωρίς προηγούμενη άδεια.[1]

Ενώ πολύ μελάνι χύθηκε κι εξακολουθεί να χύνεται για τα προβλήματα της γραφειοκρατίας στο σοσιαλισμό, αλλά και σε κάθε είδους δημόσια υπηρεσία κοινής ωφελείας, ο ρόλος και η θέση της γραφειοκρατίας στον καπιταλισμό και την οργάνωση των αγορών έχει συζητηθεί πολύ λιγότερο. Μια εξαίρεση αποτελεί το βιβλίο του γάλλου κοινωνιολόγου Συλβάν Λωράνς με τίτλο «Λομπίστες και γραφειοκράτες στις Βρυξέλλες» που πρόσφατα κυκλοφόρησε και στα αγγλικά.

Το καλοκαίρι, σας είχαμε ενημερώσει για το άνοιγμα της έρευνας της Ευρωπαίας Συνηγόρου του Πολίτη πάνω στη συμμετοχή του Μάριο Ντράγκι, προέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στην «Ομάδα των 30», ένα λόμπι που αποτελείται από εκπροσώπους κεντρικών αλλά και ιδιωτικών τραπεζών, όπως JP Morgan, η UBS και η πρώην εργοδότρια του Ντράγκι (όπως και νυν του Μπαρόζο) Goldman Sachs.

Κάτι που δε θυμόμαστε να έχει ξανασυμβεί, συνέβη της Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου στις Βρυξέλλες. Υπουργός ενός κράτους αποφάσισε μόνος του τι θα ψηφίσει, μη σεβόμενος τις οδηγίες της κυβέρνησής του. Δεν έγινε από κάποιο από τα πολλά κράτη που η ΕΕ αντιμετωπίζει σαν εσωτερικές μπανανίες, αλλά από τη «χώρα μοντέλο» που αρέσκεται να δίνει μαθήματα «σταθερότητας» και «υπευθυνότητας» σε όλους: τη Γερμανία.

98% των 517 εξωτερικών συμβούλων της ΕΚΤ είναι λομπίστες του ιδιωτικού χρηματοπιστωτικού τομέα

Στις 10 Οκτώβρη του 2017, ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έλαβε μέρος για τελευταία φορά στη συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ. Ένα τελετουργικό συμβολικής επιβεβαίωσης της γερμανικής ηγεμονίας στην ΕΕ έλαβε χώρα: o Γάλλος υπουργός οικονομικών Μπρουνό Λε Μερ  τον αποχαιρέτησε στα γερμανικά λέγοντας ότι ήταν «ένας σπουδαίος υπουργός Οικονομικών κι ένας μεγάλος Ευρωπαίος». Ευελπιστεί βλέπετε να γίνει ο νέος επικεφαλής του Γιούρογκρουπ ή ακόμα καλύτερα ο «υπουργός Οικονομικών της Ευρωζώνης» και θα χρειαστεί τη στήριξη των Γερμανών. Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος του έγραψε… ραβασάκι πάνω στη σημαία της ΕΕ που του έδωσαν για αναμνηστικό: «Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο ξανά».

Γιώργος Βασσάλος @YiorgosVa – Διάδρομοι Βρυξελλών

Ο Γ. Βασσάλος το σκάει από τους διαδρόμους των Βρυξελλών για τους δρόμους της Βαρκελώνης και συζητά με τον Ισπανό-Καταλανό κοινωνικό ακτιβιστή, Pablo Sanchez Centellas την περίπλοκη υπόθεση Κατολονίας.