21.7 C
Athens
Παρασκευή, 29 Μαρτίου, 2024

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Μεγάλη Τετάρτη, ημέρα της μετάνοιας και της προδοσίας, της Ελένης Κάρτσακα

 

Μαγδαληνή

 

Σαν έμαθε πως έφτασε Εκείνος έτρεξε ασκεπής στην αγορά,

στιγμή δεν σκέφτηκε πως ήταν πονηροί οι καιροί,

ότι παράφοροι Εσσαίοι και Ζηλωτές

καραδοκούσαν πάλι στα σοκάκια.

 

Οι άντρες που σκότωναν την ώρα τους μπροστά στα εμπορικά

στο πέρασμά της σήκωναν κατάπληκτοι

τα βλοσυρά τους φρύδια

άστραφταν σαν λεπίδες τα οργισμένα μάτια τους.

Am- Haarez, έφτυσε σαν βρισιά ένας έμπορος ανάμεσα στα δόντια του

μα έδωσε τόπο στην οργή και έστρεψε αλλού το βλέμμα

-που καιρός για να γυρέψει εφαρμογή του Νόμου τώρα –

είχε άλλες σκοτούρες στο κεφάλι του

βιάζονταν να ξεπουλήσει την πραμάτεια του.

 

Μια Ναζιραία την κοίταξε με απέχθεια,

με περισσή φροντίδα τακτοποίησε κάτω από τη μπόλια τα μακριά μαλλιά της

μη τύχει και ξεμείνει κάποια τρίχα της αδέσποτη

και μολυνθεί απ’ την ξετσιπωσιά της πρόστυχης γυναίκας.

Μια υφάντρα της Σεπφόρης της πρότεινε ένα πέπλο

να καλύψει το ξανθό κεφάλι της,

μα εκείνη με ένα νεύμα αρνήθηκε,

 είχε άλλα κατά νου

φύλαγε και το τελευταίο τάλαντό της για το μύρο.

 

Με αυτό το μύρο έλουσε τα ευλογημένα πόδια Του,

προσεκτικά τα στέγνωσε με τα χρυσά μαλλιά της

και ούτε στιγμή δεν σκέφτηκε τις πίκρες τόσων χρόνων,

τις νύχτες της ντροπής και της αγρύπνιας

τα άγνωστα χέρια που όργωσαν το τρυφερό κορμί της

τα χνώτα που λεκιάσανε τον αλαβάστρινο λαιμό

την εξορία της ψυχής, την μοναξιά και την καταλαλιά του κόσμου.

Όλα, όλα σε μια στιγμή τα σκόρπισε για το χατίρι Του.

 

Και όταν η αγάπη Του την τύλιξε

σαν της Ιεριχούς το ρόδο αναγεννήθηκε και πάλι η καρδιά της

σε μια στιγμή μονάχα σβήστηκαν χρόνων ανομήματα,

έγινε πάλι κορίτσι δώδεκα χρονών.

Μια πεταλούδα στόλισε δίχως κανένα φόβο τα μαλλιά της

τα μάτια της δυο περιστέρια ντροπαλά κούρνιασαν στο ημίφως,

βύσσος λευκή τα στήθη της,

τα τρυφερά της πόδια ξαναβυθίστηκαν γυμνά στα ευλογημένα νερά του Ιορδάνη.

 

Γεμάτη ευγνωμοσύνη σήκωσε τα μάτια της να Τον ευχαριστήσει,

και τότε αντίκρισε πίσω απ’ το τραβηγμένο παραπέτο

το μοχθηρό βλέμμα του Ισκαριώτη

και το κατάλαβε η άδολη και αλάθητη καρδιά της

πως ήταν πια όλα αποφασισμένα και χαμένα.

Μα και πάλι ούτε στιγμή δεν σκέφτηκε πως ήταν

μάταια το ξόδι και η θυσία.

 

Θεσσαλονίκη Απρίλης 2019

Κάρτσακα Ελένη εικαστικός, ιστορικός τέχνης

0ΥποστηρικτέςΚάντε Like

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΡΘΡΑ ΑΠΟ ΣΥΝΤΑΚΤΗ

ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ